De ITV (uitspraak ie, té, oeba) is de periodieke keuring voor auto’s in Spanje, vergelijkbaar met de Nederlandse APK. Bij de keuring zelf worden ongeveer dezelfde veiligheidsonderdelen van de auto nagelopen. Een nieuw bewijs van goedkeuring is geldig voor één of twee jaar. Een groot verschil met de Nederlandse situatie is dat de ITV niet wordt geregeld door een willekeurige garage, maar dat je zelf naar het keuringsinstituut moet voor de keuring.
Afgelopen week was het tijd voor de ITV. Het dichtstbijzijnde keuringsstation staat in El Paso, een half uur rijden van ons. Het was al de tweede keer dat we er kwamen. Afgelopen mei waren we er om onze Peugeot Partner te laten keuren. We waren niet zo tevreden over onze eerste auto op La Palma. We waren al een paar keer naar de garage geweest voor dure reparaties en er waren al best wat onderdelen vervangen. Daarnaast had de auto erg weinig vermogen (en dat is beslist lastig op zo’n steil eiland) en had de auto vaak problemen met starten. We hoopten dat het na de keuring beter zou gaan. Helaas werd het oude bakje na een kritische inspectie op 6 punten afgekeurd en wachtte ons wederom een stevige reparatie. Terug bij de garage vertelde ik de behulpzame garage-eigenaar Juan dat we de auto eigenlijk wel zat waren. De man kent onze auto inmiddels goed en zei dat hij er wel een koper voor wist, mogelijk zelfs voor de prijs waarvoor wij de auto destijds hadden gekocht en exclusief de reparatiekosten. Dat leek ons natuurlijk wel wat. We hadden alleen wel een andere auto nodig, liefst één die minder problemen gaf, meer vermogen had en altijd startte. Ook hier wist de garagehouder wel wat op en hij introduceerde ons bij een collega die ons onze huidige Dacia Sandero verkocht. De 8-jaar oude auto zou qua merk wellicht niet mijn eerste keus zijn, maar het moet gezegd, hij voldoet aan alle wensen. Juan verkocht ons oude bakje aan een bananenboer uit de buurt, iedereen blij.
Zoals gezegd was het afgelopen week weer tijd voor de ITV, ditmaal met de Dacia. In de 4 maanden dat we in de auto rijden hebben we veel gemak van de auto. Hij doet het prima. De ITV voor deze auto moet elke 2 jaar en gisteren was hij aan de beurt. Ondanks dat de auto in prima staat verkeert en veel nieuwer is dan het vorige bakje, waren we er na onze ervaring in mei toch niet helemaal gerust op dat de auto er moeiteloos door zou komen.
De keuring bij de ITV is eigenlijk heel eenvoudig. Je maakt op de prima website van de keuringsinstantie een afspraak en aangekomen op de afspraak betaal je de kosten voor de keuring. Een kleine 40 euro lichter neem je plaats in de aangewezen rij en het wachten begint totdat ook jou auto aan de beurt is. Vorige keer was dat een half uur, deze keer een kleine anderhalf uur. Het geeft je ruim de tijd om alle woorden die met de auto te maken nog eens door te nemen. Frenos voor remmen, luz voor licht, neumaticos voor banden etc. In de hal mag je zelf als bestuurder samen met een medewerker je hele auto nalopen. En als je zegt dat je uit Nederland komt, krijg je natuurlijk ook een keurmeester mee die houdt van Formule 1 en Max Verstappen. Na een kwartier sta je weer buiten en krijg je direct de uitslag van de keuring te horen. Gelukkig was er zoals verwacht dit keer niets op de auto aan te merken en kwam een keurige keurmeester het oude ITV-stickertje vervangen door een fraaie nieuwe. Hij kan er qua veiligheid weer twee jaar tegen.
We hebben geen krant. Dat heeft 2 redenen. Ten eerste is het voor ons nog steeds niet helemaal duidelijk of de postbode ons huis wel kan vinden. Vorig jaar kwam de post nog af en toe aan, dit jaar is het op dat vlak nog stil gebleven. Niet dat we veel post verwachten, maar het is best mogelijk dat er nog een paar kaartjes voor ons op het postkantoor liggen. Ten tweede is ons Spaans nog niet goed genoeg om de achtergrondverhalen van de grote Spaanse kranten te volgen.
Liever lezen we de krant op het internet en een belangrijk regionaal nieuwsmedium voor La Palma is ElTime. Het digitale krantje staat vol met eilandkwesties en wordt overduidelijk gesponsord door de eilandregering. Geen editie gaat voorbij of er verschijnen foto’s en artikelen van zichzelf feliciterende bestuurders die wel raad weten met het uitgeven van de steun die wordt gegeven aan de vulkaanslachtoffers. Naast deze plaatselijke goednieuwsshow, die door een collega-blogger al eens werd vergeleken met de Pravda uit de Sovjet-tijd, komt er via de nieuwssite ook veel achtergrondnieuws binnen, met afgelopen jaar natuurlijk als hoogtepunt de vulkaanuitbarsting.
We hebben tijdens de uitbarsting veel baat gehad bij dit regionale nieuws en met name aan de prachtige foto’s die er bij werden geplaatst. Enkele hebben we ook gebruikt voor ons blog.
Heel langzaam verdwijnt ook hier de aandacht voor de vulkaan iets naar de achtergrond en is het zelfs niet meer elke dag het onderwerp van de titelpagina. Er is natuurlijk ook al veel verteld over de verwoesting die het monster heeft aangericht. De vulkaan heeft inmiddels een passende naam gekregen en werd na een stemming onder de bevolking Tajogaite genoemd, een naam die de vroegere bewoners gebruikten om het gebied van de uitbarsting en mogelijk ook de planten die er groeiden aan te duiden. Inmiddels is er een weg over de lava aangelegd, zodat het noorden en het zuiden weer met elkaar verbonden zijn. Veel is nog te doen over de twee kustdorpen Puerto Naos en La Bombilla. In beide dorpjes zijn de concentraties giftige gassen te hoog, zodat bewoners nog niet naar hun huizen kunnen. De vulkaan is inmiddels meer dan een half jaar geleden gestopt, maar het gebied zal nog een lange tijd de gevolgen van de uitbarsting ondervinden.
Ons wordt wel eens gevraagd hoe ze de met lava-bedekte grond in de toekomst gaan gebruiken. Kan dat worden afgegraven? en komt daarna het vroegere landschap (en eventueel de huizen die daar stonden) weer terug? Kun je een weg door de lava heen graven? en kun je bouwen op de gestolde lava? Stuk voor stuk prima vragen en een interessant artikel over het afkoelen van de vulkaan kwam gisteren voorbij op ElTime.es.
Samengevat komt het er op neer dat we er rekening mee moeten houden dat het stroomgebied van de lava niet afkoelt in termijnen die wij denken. Tijdens de uitbarsting was de temperatuur van de magma in de krater rond de 1.400 graden en de uitstromende lava tussen de 1.000 en 1.200 graden. De stollende buitenrand van de lava koelt door de omgevingstemperatuur al snel af. Daarbinnen gaat het afkoelingsproces extreem langzaam. Een vergelijking word getroffen met een vulkaan op Hawaii. Om een afkoeling te bereiken tot 200 graden was voor een laag van 4 a 5 meter een half jaar nodig, voor een laag van 12 tot 15 meter anderhalf jaar en voor een dikte van 60 meter 20 jaar. We hebben het dan over een laag die bestaat uit as, gruis, stukken gestolde steen en gas.
Bij het langzaam afkoelen van lava word basalt gevormd. In stroomgangen onder het gruizige oppervlakte vormt dit gestolde lava dijken van basalt. Deze dijken van basalt koelen maar heel langzaam af en bij metingen net onder het oppervlak worden ook de afgelopen tijd nog temperaturen van 1.000 graden gemeten.
Uit modellen blijkt dat het voor een basaltdijk van 4 a 5 meter dikte ongeveer 100 jaar kan duren voordat de temperatuur onder de 200 graden komt, ook net onder het oppervlak. En het spreekt voor zich dat zelfs een temperatuur van 200 graden verre van aangenaam is voor bijvoorbeeld het ingraven van een weg of het bouwen van een huis.
De vulkaan en het verwrongen stroomgebied eronder zal er zijn zolang wij hier zijn. We kunnen er overheen en aan de randen kunnen we er voorzichtig op staan. Maar het grote zwarte gebied waar de lavarivieren lagen zullen we alleen van ver kunnen zien als een zwarte vlek op een overigens prachtig en groen eiland. De vulkaan heeft het eiland veranderd. Een interessant fenomeen waar vast een deel van onze toekomstige gasten voor gaan komen. En voor de overige gasten is het volgende vast geruststellend: het oppervlak van het door de vulkaan getroffen gebied bedraagt ongeveer 3% van het totale oppervlak van La Palma.
Voor het hele artikel verwijs ik graag naar de website van ElTime met de volgende link: afkoelen vulkaan
Na een koeler dan verwacht voorjaar is de afgelopen weken de zomer in alle hevigheid losgebarsten. Het is warm. Te warm om verder te klussen in de tuin.
Door de Noordoostelijke passaatwind en de ligging in de oceaan is het klimaat op La Palma niet vaak extreem. De passaatwind voert jaarrond relatief koele vochtige lucht aan. Dat maakt het weer bij ons een stuk aangenamer dan in bijvoorbeeld het zuiden van Marokko, dat op dezelfde breedtegraad en ongeveer 500 kilometer naar het oosten ligt. In het zuiden van Marokko heerst een woestijnklimaat met in de zomer vaak temperaturen van ruim over de 40 graden en jaarrond vrijwel geen regenval. Op La Palma is het gemiddeld in de winter tussen de 15 en 20 graden en in de zomer rond de 25 graden. In de winter regent het voornamelijk aan de noord- en oostkant van het eiland en kleurt het eiland groen. Afgelopen winter was een gemiddelde winter. Bij ons viel ongeveer 200 millimeter. Dat is ongeveer een kwart van de hoeveelheid die in Nederland jaarlijks valt. In de zomer regent het vrijwel nooit.
kleine rode stip links: La Punta
Afgelopen 2 weken hadden we te maken met een weersverschijnsel dat we in Nederland niet kennen. De hoogste top van La Palma steekt 2426 meter uit boven de oceaan. In eerder blogs schreef ik al hoe dit zorgt voor veel verschillende klimaatzones op het eiland. Door dit enorme hoogteverschil kun je ook duidelijk waarnemen dat de lucht is opgedeeld in verschillende luchtlagen.
Die luchtlagen hebben soms een heel eigen karakter. Zeker als de ene luchtlaag wordt aangevoerd uit het noordoosten en een hogere luchtlaag uit het zuidoosten. Dit is wat afgelopen weken gebeurde. De onderste luchtlaag werd aangevoerd met de passaatwind en bracht koele vochtige lucht mee vanuit het noordoosten. Daarboven kwam een oostelijke stroming op gang van zeer droge warme lucht uit de woestijnen van zuid Marokko en de Sahara. De laag met hete droge lucht en vaak wat stof uit de woestijn heet Calima. Warme lucht stijgt op en koude lucht daalt.
1 temperatuur, 2 luchtvochtigheid (let op de zeer lage luchtvochtigheid in de hogere luchtlaag), 3 wind
De warme luchtlaag kan moeiteloos boven de koele lucht blijven hangen zonder dat de lagen zich vermengen. De scheiding lag begin deze week op ongeveer 1000 meter hoogte. Dat betekende voor ons aangename temperaturen rond de 24 graden. In deze smalle luchtlaag van vrij vochtige lucht ontstaan makkelijk mist en lage wolken. De wolken in de onderste vochtige luchtlaag heten Bruma. Onderstaande foto is een prachtig voorbeeld, genomen door eilandgenoot Hans Schop uit Puntagorda.
foto Hans Schop
Heel langzaam kwam de luchtlaag met warme droge lucht lager en lager en de wolken die eerst nog boven ons lagen werden verdreven.
Toen we begin deze week naar El Paso reden merkten we het verschil. El Paso ligt op ongeveer 750 meter boven zeeniveau. Het was er heet, een graad of 35. Nog geen 2 kilometer verder en slechts 300 meter lager in het naburige Los Llanos was het 10 graden koeler.
de heiige laag net boven het kleine dennenboompje markeert de scheiding tussen de 2 lagen
Inmiddels heeft de warmere laag ook ons bereikt. Het is overdag tussen de 30 en 35 graden en enorm droog. Voor verkoeling zijn we gisteren naar de haven van Tazacorte gereden. 500 meter lager met een koel briesje uit zee.
De bouw van ons woonhuis loopt prima. We hebben regelmatig overleg met aannemer Oscar over de voortgang en zeker de laatste maanden gaat het eigenlijk helemaal volgens plan. Jorge en Angel zijn op het dak bezig met het leggen van de eerste dakpannen en volgende week komt de elektricien voor de leidingen. Intussen is het grote waterbassin achter Casa Gerard gereed en zijn we met het aanleggen van de tuinen zo ver dat we de bouwvakkers moeten aanmoedigen hun materalen verderop neer te leggen. De verkoop van het zuidelijke grondstuk is ook afgerond en Alexi is deze week begonnen met de nieuwe oprit en het voorbereiden van het bouwterrein voor onze nieuwe buren.
Natuurlijk zijn we nog steeds dagelijks op ons grondstuk om te rommelen in de tuinen en om te overleggen met de verschillende bouwlui, maar de laatste tijd blijft er ook tijd over voor andere dingen. Al voordat ons project begon hadden we met elkaar afgesproken dat we naast de bouw ook voldoende tijd wilden hebben om meer van het eiland te zien.
Het hele eiland is prachtig. Wij kennen geen plek op de wereld waar de landschappen op zo’n klein stuk zo afwisselend zijn. Waar we tijdens onze eerste bezoeken voornamelijk te vinden waren in de drogere gebieden aan de westkant, hebben we de laatste tijd steeds meer de voorkeur voor het rustige, vrijwel onbewoonde en veel groenere noorden van het eiland. Niet om te wonen, de natuur is daar niet voor niets zo groen, maar wel om doorheen te wandelen.
We proberen elke week minstens één dag vrij te houden om er op uit te trekken. Dat bracht ons afgelopen weken zoals gezegd vaak in het noorden. We maakten wandelingen in de kloven boven Puntagorda en Las Tricias en door de bossen met eeuwenoude pijnbomen in de stille omgeving van Roque del Faro. Het is er in dit jaargetijde extra groen en tijdens onze wandelingen komen we vrijwel geen andere wandelaars tegen. In het noorden van het eiland zijn de wandelingen misschien niet zo spectaculair als tijdens de top-3 wandelingen van La Palma door de centrale krater of over de hoogste vulkaantoppen, maar de rust en stilte zijn zeker indrukwekkend.
Op La Palma leven in het wild weinig grote zoogdieren. De enige wilde dieren die we tijdens wandelingen zien zijn vogels, insecten en hagedissen. De planten in het noordelijke deel beginnen we al aardig te herkennen. Er is één zeldzame plant met een prachtige bloeiwijze die we nog niet eerder tijdens onze vakanties hadden gezien. De tajinaste (Echium wildpretii) is een plant die alleen groeit op de Canarische eilanden Tenerife en La Palma en alleen op een hoogte boven de 2.000 meter. De plant bloeit uitbundig in mei.
Een goede reden om vorige week een bochtige rit via het noorden van het eiland in de richting van de hoogste toppen van het eiland te maken. Net op de rand van de boomgrens werden we verwelkomd door honderden manshoge paarse pilaren van bloemen. Het eiland op z’n mooist en wij als enige toeschouwer.
Tijdens mijn weekje in Nederland heeft Jeroen voor het eerst de gestolde lavastromen van dichtbij gezien. Tot nu toe hadden we die alleen van afstand gezien. De vulkaan heeft het westen van het eiland grofweg in 2 delen opgedeeld. Het zuidelijke deel is alleen via de uiterste zuidpunt te bereiken. Aan de noordrand is de lavastroom gestopt midden in het centrum van het dorpje La Laguna. De helft van het dorpje staat er nog, de andere helft is vermorzeld door het monster. Vanuit La Laguna in de richting van de oceaan staat een oude vulkaankegel. Op dit bergje hebben tijdens de uitbarsting vaak mensen gestaan die zagen hoe hun leefomgeving langzaam onder de lava verdween. Het bergje staat nu aan de rand van de gestolde lavastromen. Aan de voet van de berg kun je tot bij de stromen komen. Het is onvoorstelbaar hoe grootschalig en grillig het landschap is veranderd. Tijdens een gesprekje met een andere bezoeker kwam het woord “impressionante” voorbij. En “impressionante” is het zeker. Toen we vorige week samen gingen kijken was er eigenlijk geen ander woord voor.
Ik heb in stilte en met ontzag naar de verwoesting staan kijken. Pas als je er zo dicht bij staat zie je hoe indrukwekkend het is. Alles wat er was is weg, onvoorstelbaar. Het ziet er onaards uit al die gestolde lava. Woorden schieten te kort om het te beschrijven.
Van een afstand ziet het er nog uit als een vrij vlak vloeiveld. Maar dichtbij zie je hoe de vulkaan grillige heuvels en sleuven door het landschap heeft getrokken. Hier en daar is een klein stukje gespaard gebleven. Het zijn slechts eilandjes met de restanten van hoe het was. De huisjes zien eruit alsof ze nog maar pas zijn achtergelaten. Maar sinds de lava kwam is er niemand meer geweest. Spookeilandjes in een zee van verwrongen zwarte gestolde lava. Hoe gaan ze hier ooit wegen overheen maken, hoe gaan ze de huizen die gespaard zijn gebleven bereiken, hoe gaan ze weer water en elektra aanleggen, hoe gaat het er hier in de toekomst uitzien? De tijd zal het leren, maar het is geen makkelijke opgave. Zeker niet omdat het gebied maar langzaam afkoelt. Tijdens een regenbui vorige week was dat duidelijk te zien.
In februari staan op La Palma de amandelbomen in bloei. Wij zijn hier nog nooit geweest in februari en hadden ze daarom nog niet eerder in bloei zien staan. In Puntagorda (20 km noordelijker dan ons plekje) komen jaarlijks duizenden bezoekers om de bomen in bloei te zien staan. Dat werd elk jaar uitbundig gevierd met een bloemenfeest voor het hele eiland. Helaas gaat het feest ook dit jaar niet door. Maar de bomen zijn er niet minder mooi om. En gelukkig staan niet alleen in Puntagorda maar in het hele noordwesten amandelbomen. Afgelopen zondag zijn we gaan wandelen bij ons in de buurt om ze van dichtbij te bekijken en even lekker ons hoofd leeg te lopen.
Overal op ons lente-eiland komt de lente tevoorschijn.
Op ons terrein hebben we al veel amandelbomen omgezaagd. Als de bomen geen bloemen of bladeren hebben lijken ze dood en zijn de dorre takken overgroeid met mos. Maar aan de jonge scheuten komen het volgend jaar prachtige bloemen. We zijn blij dat we niet alle bomen hebben weggesnoeid. Misschien staan bij ons volgend jaar de amandelbomen ook in bloei,
Sinds we hier wonen zijn we bezig met het opruimen van ons terrein. Afgelopen week waren de randen van het perceel aan de beurt. Op veel plekken staan verwilderde amandelbomen begroeid met mos en klimplanten. Het hoekje naast de watertank was een warboel van struiken en dood hout. We konden eigenlijk niet eens zien hoe het kavel er daar uitzag. We hebben nog geen plannen met het stukje perceel, maar het ligt op een mooie plek. Een flinke klus en broer Marcel kwam ingevlogen voor hulp.
foto april 2021
Met Jeroen aan de kettingzaag hadden de amandelbomen en de struikjes geen schijn van kans. De dikke stukken hout zagen we in stukken om later in de kachel op te branden. De rest wordt door Marcel en Anita verzameld. Marcel is al snel zo bedreven in het breken van de kleinere takken dat een hakselaar het werk niet beter had kunnen doen. Misschien kunnen we de fijngemaakte takjes later ook wel gebruiken om rond de bomen te strooien.
Langzaam komt het terrein tevoorschijn. Een mooi plateau waar we prima een paar boompjes kunnen planten. Op de hellingen rond het plateau liggen veel losse stenen die we later goed kunnen gebruiken voor de bouw van een muur achter de vakantiehuisjes.
Ons grondstuk is groot. 7000 vierkante meter. Om de verschillende plekken op het terrein aan te duiden geven we ze de namen van de mensen die er iets mee van doen hebben. Zo hebben we Casa Belg, Casa Gerard met de Tuin van Gerard en Antonio’s paadje, het paadje dat Antonio met de kleine Pala heeft gemaakt boven de vakantie huisjes, naar Anita’s groentetuin. Natuurlijk moet ons nieuw ontdekte terrein naast de watertank worden genoemd naar haar ontdekker. Omdat we samen met Marcel veel verhalen ophaalden over ontdekkingsreizigers die vroeger de wereldzeeën overzeilden, en omdat Marcel een voorliefde heeft voor Latijnse talen, noemen we ons nieuw ontdekte terrein Terra Marcellis.
Natuurlijk kwam Marcel niet alleen om te werken. We hebben afgelopen week veel van het eiland gezien. Natuurlijk is de vulkaan een attractie van formaat. Van dichtbij, vanaf de rand van de Caldera, bij nacht, het blijft natuurlijk een bijzonder fenomeen. Acht weken is de uitbarsting aan de gang. En heel langzaam begint het ergste gebulder wat af te nemen. Wij hopen dat het stofmonster zo snel mogelijk stopt. Marcel kan er geen genoeg van krijgen.
Een paar keer heeft de wind de as van de vulkaan onze kant op geblazen. Een mooie gelegenheid om Marcel iets meer van het eiland te laten zien. Vooral van het uitgestrekte en dunbevolkte noorden. Het zuiden van het eiland is door de vulkaan vrijwel onbereikbaar geworden. Een mooie rit brengt ons op de hoogste toppen van het eiland. Boven de wolken zien we in het zuiden de wolk die de vulkaan uitblaast.
Om La Palma echt te ontdekken werd er afgelopen week natuurlijk ook gewandeld. Een mooie wandeling waarvan wij tot nu toe alleen stukjes hadden gewandeld bracht ons aan de rand van de Caldera. We klauterden omhoog met rechts uitzicht op de vulkaan en links het landschap met bos, boerderijtjes en kleine dorpjes waarin wij wonen. En onderweg natuurlijk een gevaarlijke hindernis: Cerveceria Isla Verde, de Belgische bierbrouwerij.
Afgelopen woensdag was het niet de vulkaan zelf, maar een kennis van Aguate die ons wegjoeg met as en stof. Het dak van ons huis werd schoon geblazen. Een mooie gelegenheid om een wandeling te maken in het vochtige noorden van het eiland. We parkeren bij La Zarza en lopen door dichtbegroeide kloven. Een groter contrast met het droge landschap aan de westkant en de kale bergen bovenop is nauwelijks denkbaar. Het is een wandeling die wij al vaker hebben gemaakt. In de kloof is het stil en meestal erg rustig. Ook dit keer komen we slechts een paar andere wandelaars tegen. Het is sowieso erg rustig op La Palma. Veel vakantiegangers hebben hun vakantie uitgesteld tot de vulkaan er mee stopt.
Gisteren is broer weer terug gevlogen naar Nederland. Hij begon al aardig te wennen. Broer houdt van vegen. In het begin was er elke dag voldoende as en kon hij zich met de bezem prima vermaken. De laatste dagen kwam de wind uit het noorden en hadden we bijna geen as en stof. Vandaag is de wind weer gedraaid en hangt de aswolk weer boven ons. Dat wordt weer vegen. We missen broer nu al.
Wij hoeven geen Spanjaarden te worden. Maar we wonen op La Palma en we willen wel mee kunnen doen met de normale sociale processen. Belangrijk daarbij is natuurlijk dat we een woordje Spaans kunnen meepraten. Dat gaat gelukkig steeds beter. In het begin hadden we bij bijna elk gesprek de hulp van ons handige vertaalapparaatje nodig, dat hoeft bijna niet meer. Met een beperkte woordenschat, handen en voeten en een beetje goede wil komen we er vaak wel uit. Daarnaast gaan wij ons aanpassen aan de gewoontes van de mensen die hier wonen. En die zijn soms anders dan in Nederland. Een prima voorbeeld kregen we bij het overschrijven van onze auto.
In Nederland hadden we allebei een auto. De auto van Jeroen ging naar broer Marcel, voor de auto van Anita werd op ons afscheidsfeest een nieuwe eigenaar gevonden. In Nederland gingen de auto’s mee met de nieuwe eigenaars en na het uitwisselen van wat codes was de overschrijving digitaal binnen 5 minuten geregeld. Dat was hier op La Palma anders.
We kochten onze auto in de derde week na aankomst, een week of negen geleden. De vorige eigenaar is Olmo. Olmo is een vriend van Alexi. Olmo vindt het leuk om ons te helpen met de overschrijving van de auto. Hij heeft vaker een auto overgeschreven en hij spreekt een aardig woordje Engels. Omdat wij geen idee hebben hoe we een auto moeten overschrijven, komt dat goed van pas.
Hacienda
Voor het overschrijven van een auto in Spanje is een Formulier 620 nodig. Dit kan je ophalen bij de Hacienda, het kantoor van waaruit de overheid op La Palma zijn zaken regelt. Gelukkig wist Olmo dat je dit formulier ook kon downloaden via het internet. En omdat Olmo wist dat wij geen ervaring hadden met de overschrijving had hij niet alleen het formulier uitgeprint en ingevuld, maar hij had ook aangeboden om samen met Jeroen op pad te gaan om de overschrijving te regelen. Hiervoor had hij bij de Hacienda en bij Tráfico een afspraak geregeld. Met ruime tijd ertussen, want, dingen duren op La Palma nog wel eens iets langer dan gepland.
Onze eerste afspraak was om 11 uur bij de Hacienda. De vestiging van de Hacienda is in Santa Cruz, aan de andere kant van het eiland, op ongeveer een uur rijden vanaf ons huis. Ik pik Olmo op in Los Llanos en samen rijden we naar de andere kant van het eiland. Olmo weet uit een vorige overschrijving dat je bij de Hacienda een bewijs moet tonen dat je de leges hebt betaald. Deze leges mag je niet bij de Hacienda betalen, maar moeten vooraf worden betaald via de bank. Wij stoppen onderweg in El Paso bij de plaatselijke Caixa-bank om de betaling te voldoen. We vullen de rest van de gegevens op Olmo’s formulier in en gaan naar de balie voor de betaling. Daar blijkt er iets mis: de betaling wordt om een onduidelijke reden niet geaccepteerd. Ook de directeur van de bank begrijpt het niet, de formulieren voor de overboeking lijken hem in orde. We moeten het maar navragen bij de Hacienda.
Door het oponthoud bij de bank halen we de afspraak bij de Hacienda maar net. Bij de entree staat een forse en strenge beveiliger. Hij controleert of wij wel een afspraak hebben en als blijkt dat onze namen op de lijst voorkomen, krijgen wij zijn goedkeuring en verwijst hij mij naar de wachtbankjes. Er mag maar 1 persoon tegelijk naar binnen. Olmo mag 2 stoelen verder wachten totdat we aan de beurt zijn. Voor ons is een buitenlandse dame met een beperkte Spaanse woordenschat, bezig met eenzelfde kwestie als de onze. Ze komt er duidelijk niet uit, al heeft ze mappen vol paperassen bij zich. Gelukkig kan Olmo haar een beetje op weg helpen, zodat zij op weg kan om bij een bank haar leges te betalen. En op die manier zijn wij natuurlijk sneller aan de beurt om ons probleem met de betaling van de leges voor te leggen. We blijken bij de bank het verkeerde Formulier 620 te hebben getoond. Voor de Canarische Eilanden geldt namelijk een Formulier 620A. Dat is exact hetzelfde formulier, maar: geschikt voor de Canarische Eilanden. Wij krijgen het formulier mee voor 50 cent (kopieerkosten) en kunnen op weg naar de dichtstbijzijnde bank om de leges te voldoen. Gelukkig kent Olmo iemand die op het kantoor van de Hacienda werkt. Hij regelt tussen de regeltjes door dat wij na betaling van de leges bij de bank, direct terug kunnen komen zonder afspraak.
Snel rijden we Santa Cruz in om bij de plaatselijke Caixa-bank onze leges te betalen. Het is gelukkig rustig bij de bank en we kunnen snel worden geholpen. Het inmiddels ingevulde Formulier 620A is helemaal in orde, maar de betaling van de leges kan bij de Caixa-bank natuurlijk alleen vanaf een Caixa-bankrekeningnummer. Wij hebben in de voorbereiding van ons project bij de Caixa-bank een rekening geopend, maar met die rekening hebben we tot dat moment niets gedaan. We hebben nog niet eens een pasje van die rekening. Maar in overleg en met mijn paspoort en NIE-nummer (in Nederland het Burgerservicenummer) blijkt het geen enkel bezwaar om de rekening te gebruiken voor het betalen van de leges. We krijgen een stempel op het Formulier 620A. En dat is belangrijk.
Snel terug naar het kantoor van de Hacienda. Met het bewijsje van de Caixa-bank dat de leges zijn betaald. Al snel blijken alle ingevulde papieren perfect in orde en we krijgen ook van de beambte van de Hacienda een stempel op ons formulier. En dat is belangrijk. De eerste horde is genomen.
Tráfico
Nu snel naar het kantoor van Tráfico voor de overschrijving van de auto. De Hacienda blijkt alleen te gaan over de belasting voor de overschrijving, Tráfico gaat over de daadwerkelijke overschrijving op naam. We halen onze afspraak bij Tráfico maar net. Ook hier moeten we eerst langs het hokje van de beveiliging. De beveiliger controleert onze naam en de afspraak en we krijgen een nummertje, en dat is belangrijk, zodat we kunnen worden opgeroepen als we aan de beurt zijn. We zijn de enige aanwezigen en we worden meteen aan de balie geroepen. De papieren van de auto en het betalingsbewijs van de Hacienda zijn allemaal in orde. Er is echter één probleem. Ons Spaanse adres. Want wij kunnen wel zeggen dat wij wonen in het huisje van Aguate in La Punta, maar de beste man wil daar wel een bewijs van zien…. en dat hebben we natuurlijk niet. Met onze huurbazin hebben we alleen een mondelinge overeenkomst en verder hebben we alleen een grondstuk waarop we een huis gaan bouwen. En de registratie daarvan zit nog deels vast in de ambtelijke molen. Maar de man bij Tráfico lijkt erg medelevend, als we het een bewijs kunnen overleggen dat wij een grondstuk hebben waarop wij binnenkort een huis gaan bouwen, dan zal hij dat accepteren als adres. Olmo zal een nieuwe afspraak regelen en wij zullen de papieren van het koopcontract, het kadaster en de gedeeltelijke registratie bij het Registro bij elkaar zoeken.
Twee weken later is de nieuwe afspraak ingepland en gaan we zonder Olmo naar Santa Cruz. Alle documenten die we samen met Olmo hadden verzameld zijn mee, inclusief de eigendomspapieren van ons grondstuk. De beveiliger controleert onze afspraak, we krijgen een volgnummer, dat is belangrijk en we kunnen wederom direct doorlopen naar dezelfde man aan de balie die ons de vorige keer ook heeft geholpen. Ter controle van de eigendomspapieren haalt hij nog even zijn chef erbij. Is dit voldoende voor een adresvermelding? Van achter de balie zien wij hoofden schudden. Blijkbaar waren de documenten onvoldoende. Maar de behulpzame beambte is gelukkig niet snel uit het veld geslagen en geeft ons twee opties om de auto toch geregistreerd te krijgen. Optie één is om een huurcontract te laten zien van het huis dat wij zonder contract huren van Aguate. De tweede optie is om bij de gemeente waar wij wonen, Tijarafe, een bewijs te krijgen van inwoning in de gemeente. Omdat de eerste optie lastig wordt, zullen we langs het gemeentehuis van Tijarafe moeten.
Ayuntamiento
Er zijn twee manieren om je in te schrijven als inwoner van een gemeente. De eerste is Residencia. Je schrijf je in als resident van Spanje en je kiest Tijarafe als je nieuwe woonplaats. Voor ons heeft dat op dit moment fiscaal nogal wat nadelen en niet onbelangrijk, het aanvragen van een Residencia is een ingewikkeld proces. We kiezen voorlopig voor een tweede optie en dat is het Empadronamiento. Om Padron te worden in een gemeente is het niet nodig Resident te zijn. Ingezetene of Padron zijn, kan ook door het tonen van bijvoorbeeld het eigendomsbewijs van een huis of een huurcontract. Hoe gaan we hiermee om? Op advies van Olmo vragen we Aguate of zijn met ons mee wil naar het gemeentehuis, de Ayuntamiento. We kunnen daar samen een formulier ophalen om aan te geven dat we wel in haar huisje wonen, maar dat we, als goede vrienden, daarvoor geen huur betalen en dus geen huurcontract hebben. Als bewijs dat we de woning daadwerkelijk gebruiken, is een rekening van de nutsvoorzieningen voldoende. Met stempels, dat is belangrijk. We krijgen Aguate zo ver dat zij met ons mee wil om onze Empadronamiento te regelen. Gelukkig kent Aguate vrijwel iedereen die we tegenkomen op het gemeentehuis en is het invullen van de benodigde formulieren een fluitje van een cent. We mogen de volgende week terugkomen om het Padronschap te bevestigen.
Als we de volgende week terug komen bij dezelfde beambte voor het Padronschap, blijkt dat we beiden zijn ingeschreven als Padron van de gemeente Tijarafe. Om hiervan een bewijs te krijgen moeten we een formulier invullen met een sollicitatie naar het bewijs van Padronschap. Natuurlijk vullen we ook dit formulier netjes in. De volgende dag kan het bewijs worden opgehaald. Met de stempels van de gemeente, dat is belangrijk. Helaas hadden we op het formulier alleen ingevuld dat Jeroen het bewijs kwam ophalen. Voor ieder persoon die komt solliciteren om een bewijs op te halen van Padronschap, moet natuurlijk een apart formulier worden ingevuld. We vulden ook voor Anita een formulier in. En zo lag ook de volgende dag het bewijs van Anita’s Padronschap klaar. Ook weer met de juiste stempels van de gemeente, dat is belangrijk.
Tráfico
Afgelopen week hadden we, wederom via Olmo, een afspraak geregeld bij Tráfico. Gewapend met de autopapieren, het overschrijvingscontract, het bewijs dat we de leges hadden betaald bij de Hacienda (met stempels), onze bewijzen van het Empadroniamento met de stempels van de gemeente Tijarafe, onze paspoorten en onze NIE-nummers, zorgvuldig bij elkaar gebracht in een mapje met de naam “Tráfico” kwamen we voor de derde keer aan bij Tráfico in Santa Cruz, op ongeveer en uur rijden vanaf ons huis. De beveiliger controleerde onze afspraak en we kregen wederom een nummertje (dat is belangrijk) waarmee Jeroen (ook hier mocht dit keer slechts één persoon per afspraak naar binnen) aan mocht sluiten met één wachtende voor hem. Omdat de eerste wachtende blijkbaar een fout volgnummertje had gekregen, en de beveiliger onverbiddelijk was, mocht Jeroen vrijwel direct naar de balie doorschuiven. Het was dezelfde beambte van de vorige twee keer. Dit keer waren de formulieren tot in de puntjes compleet en correct. Binnen 5 minuten was de inschrijving gelukt en na betaling van de inschrijfkosten werden de eigendomspapieren afgestempeld en zijn we officieel de eigenaar van onze auto.
Seguro
Het is gelukt. De auto is overgeschreven. We zullen binnenkort even bij Olmo langs gaan om hem te bedanken voor alle hulp. Volgens mij is het zonder hulp en met een beperkte beheersing van de Spaanse taal vrijwel onmogelijk om dit traject te doorlopen. Gelukkig mocht de auto de afgelopen 9 weken op Olmo zijn naam blijven staan. Evenals de verzekering. Die kunnen we niet zo maar doorzetten. Daar was de dame van zijn verzekeringskantoor zeer resoluut in. Op internet hebben we geprobeerd op verschillende manieren via vergelijkingssites een verzekering af te sluiten. Dit blijkt op één of andere manier lastig. Telkens moeten aanvullende gegevens worden verstrekt die vervolgens op een vage manier verdwijnen in digitale mist. Ik denk dat we onze autoverzekering moeten regelen via één van de vele verzekeringskantoren in Los Llanos. We kregen alweer een tijd geleden en goede tip van een kennis over een betrouwbare bemiddelaar. Toen we er echter gisteren kwamen bleek de vestiging gesloten. We gaan het volgende week weer proberen.
Integratiestempelkaart
We raken er al aardig aan gewend. Tranquilo is een Spaans woord. In een rustig tempo worden de zaken afgewerkt. In de juiste volgorde en met de juiste stempeltjes. Hierdoor duurt het vaak langer dan gedacht. In onze ogen is het soms erg omslachtig en zijn we alleen tijd kwijt om stempeltjes op te halen. Maar de meeste dingen komen uiteindelijk goed op La Palma. Ik denk dat we met deze instelling wel een stempeltje kunnen zetten in onze integratiestempelkaart.
Vannacht heeft de lavastroom de zee bereikt. 10 dagen na de uitbarsting. In het begin verwachten de vulkanologen nog dat de vulkaan zijn lava snel richting zee zou lozen. Net als bij de vorige vulkaanuitbarstingen op La Palma. De huidige vulkaan, die nog geen naam heeft, hield zich niet aan de regeltjes. Afgelopen dagen verplaatste de lavastroom zich vaak erg traag en leek soms zelfs even tot stilstand te komen. Bijvoorbeeld voor het kerkje van Todoque, waar de lavamuur dit weekend 2 dagen heeft stilgestaan. Even kwam er zelfs geen lava meer uit de vulkaan zelf. De tijdelijke pauze was door de vulkanologen al voorspeld. De vulkaan ging na een paar uur verder en opende zelfs nog een paar extra openingen aan de voet van de vulkaankegel, om daar vervolgens nog veel vloeibaardere lava uit te spuiten. Intussen werd de vulkaanstroom breder en het aantal huizen dat door de stroom werd verzwolgen groter en groter.
Het wachten was eigenlijk op een doorbraak naar beneden in de richting van de zee, zodat de vulkaan zijn lava kwijt kan. Zondag begon de versnelling. En het kerkje van Todoque was het eerste slachtoffer. Daarna ging de stroom in rap tempo af op de oude vulkaankegel, de Montaña de Todoque. Het bergje is voor ons bekend terrein. Aan de voet van het bergje ligt een vlak terrein waar vroeger een bananenplantage op heeft gestaan. De bananen zijn weg en het terrein was te koop. Omheind als de meeste bananenplantages, vlak, en best groot. We hebben er sterk over getwijfeld of dat niet een mooie plek was om ons project op te bouwen. Het terrein dat een kleine hectare groot was en rechthoekig van vorm, kreeg bij ons de naam “voetbalveld”. Er stond al een verlaten huisje op en een grote ronde watertank. Enig groot nadeel was dat het bergje voor het uitzicht naar het zuidwesten stond. Hierdoor is het destijds uiteindelijk afgevallen. Precies op die plek stond eergisteren de lavastroom stil.
Zou de berg links- of rechtsom worden gepasseerd? Rechtsom leek ons geen goed idee. Daar wonen Tom en Anne met hun toekomstige pitahaya-plantage…. en daar staan op een klein vakantieparkje de vakantiehuisjes van een Nederlands stel. Met daarnaast een klein huisje dat we bijna hadden gehuurd als tijdelijk onderkomen tijdens de bouw van ons project. Het huisje was destijds afgevallen omdat Poes niet mee mocht. Poes is er niet meer en ik vrees ook het ergste voor dit huisje. Uiteindelijk heeft de lavastroom gisterochtend de zuidelijke richting genomen. En met veel geweld raasde gisteren de roodhete stroom de helling af richting zee. Huizen en bananenplantages verwoestend op zijn weg.
De prachtige en tegelijk gruwelijke foto’s die worden genomen door de fotograven van ons plaatselijk nieuwsplatform El Time zeggen meer dan de verhalen. Omdat er geen drones over het gebied mogen vliegen is El Time onze belangrijkste nieuwsbron. We danken ze hartelijk voor hun foto’s.
We hopen dat we een nieuwe fase in komen van de uitbarsting van de vulkaan. We hopen dat nu de lavastroom zijn weg heeft gevonden naar de oceaan, de brede rivier niet nog breder wordt. Even wat cijfertjes op een rij: de breedte van de stroom ligt op de meeste plaatsen tussen de 500 en 700 meter. De afstand van de vulkaan tot de zee is hemelsbreed een kleine 6 kilometer. Op zijn weg naar de kust heeft de vulkaan een hoogteverschil overbrugd van 900 meter. De lavastroom is gemiddeld 12 meter dik, met uitschieters naar 50 meter. Onder de lavastroom zijn ongeveer 700 gebouwen verdwenen. De uitbarstingen van de laatste vulkanen op La Palma duurden gemiddeld 55 dagen.
Inmiddels is de wind gedraaid. Nog steeds hebben wij gelukkig weinig last van neerdalend as, stof en rook. We hopen niet dat de wind onze kant op draait.
Huisje in het Aridane dal
Wel zien we aan de zuidwestelijke hemel een grauwe wolk de zee opdrijven. Met hier en daar een witte pluim. Daar maakt de lavastroom ons eiland groter. Vlak bij het strandje van Los Guirres. Om er te komen kon je vroeger de grote weg nemen via het toeristische kustplaatsje Puerto Naos. Op dit moment zijn de toegangswegen verdwenen onder 12 meter lava. Beide plaatsen zijn slechts bereikbaar via de zuidkant van het eiland over een klein boerenweggetje langs de bananenplantages bij Las Manchas. Naast al het leed van verloren gegane huizen zal het nog een flinke poos duren voordat het toerisme op dit deel van het eiland er weer bovenop is.
Voor ons voelt het heel vreemd. De vulkaanuitbarsting zit de hele tijd in onze gedachten maar vanaf onze plek, hemelsbreed 10km verder, gaat het leven gewoon door. We horen de gasexplosies en het gebulder, maar kunnen de vulkaan vanaf het plekje waar wij wonen niet zien. Vanaf ons land zien we alleen de enorme wolken die ontstaan door de gasexplosies.
Onze dagen zijn gevuld met gesprekken met de aannemer en het bouwen van muren. Op dit moment zitten we in de afrondende fase met de aannemer en het ziet er naar uit dat we echt ons huis en de twee vakantiehuisjes kunnen gaan bouwen. Het zwembad en de jacuzzi hebben we er helaas uit moeten bezuinigen maar we hebben er vertrouwen in dat we ook daar op termijn een oplossing voor vinden.
Begin deze week stond de wind vanaf de vulkaan naar onze kant en hadden we veel last van de neerdwarrelende as. Omdat er door de autoriteiten waarschuwingen waren uitgegeven met betrekking tot risico’s voor de gezondheid en omdat het buiten grauw en stoffig was zijn we die dag binnen gebleven. Gelukkig voor ons is inmiddels de wind gedraaid en hebben we weer een heldere lucht, De asresten liggen nog overal. We hebben nog wel een klusje om dat allemaal weer op te ruimen.
Afgelopen week konden we via drone-filmpjes op YouTube heel goed volgen hoever de lavastroom uit de vulkaan was gekomen. Zo konden we zien welke routes de stroom nam en of bekende plaatsen wel of niet onder de lava waren verdwenen. Op dit moment mogen er geen drones meer vliegen over het gebied en weten we niet precies hoe groot het gebied is dat is bedolven onder de lavastroom.
foto: El Time
Van de hoofdstroom werd verwacht dat deze al maandag vlot door zou stromen naar de zee. Dat was bij vorige uitbarstingen het geval. De stroom werd echter steeds trager en is uiteindelijk in het centrum van het dorpje Todoque net voor de kerk op 2 kilometer afstand van de zee, tot stilstand gekomen. Goed nieuws voor de mensen die daar of daaronder een huis hebben.
drone beeld Atonio Carillo
Maar de vulkaan blijft lava uitbraken en de stroom zoekt nieuwe richtingen om uit te breken. Hierdoor wordt het gebied dat wordt getroffen breder en nog groter.
foto: Eltime
Het gerommel van de vulkaan is niet de hele tijd hetzelfde. De ene dag is de vulkaan actiever dan de andere. Gisteren werd de vulkaan weer actiever. Er zijn 2 nieuwe openingen gekomen in de vulkaanmond, iets onder de eerste uitbarsting. Hier komen met hoge snelheid nieuwe lavastromen uit. Inmiddels zijn er weer een aantal wijken geëvacueerd. Het is afwachten waar deze stromen heen gaan, maar ook hier zullen huizen verdwijnen onder de alles verwoestende lava.
