Het is een jaar of drie geleden dat we definitief besloten om naar La Palma te vertrekken om daar een nieuwe toekomst op te bouwen. Die eerste tijd rekenden we er op dat het nog wel een paar jaar ging duren voor we zouden vertrekken. Omdat Jeroen werkt op de veiling, en daar elke twee maanden een veiling wordt georganiseerd, rekenden we het aantal veilingen uit dat we nog moesten werken voordat we zouden gaan. Zes veilingen werden twaalf veilingen, werden weer zes veilingen en heel langzaam gingen we aftellen in maanden. Een paar weken geleden is de laatste veiling waar Jeroen aan werkt afgelopen en kunnen we tellen in weken. En ook het eind daarvan is in zicht. En dan gaan we echt.
De laatste maanden gingen langzaam. Het project op La Palma vordert traag, we hopen dat daar verandering in komt als we daar over een paar weken zijn. In Nederland is ondertussen het meeste wel geregeld. Jeroens auto is verkocht, ook zijn fiets kan binnenkort mee naar een collega op het werk. De antieke kast staat al op de veiling en de verhuurder van ons huisje heeft al een nieuwe huurder geregeld voor als wij er niet meer zijn. De meeste dingen zijn intussen geregeld. We proberen alles zo goed mogelijk te plannen. Echter niet alles is te plannen, ook al wil je nog zo graag. Dat werd afgelopen weken maar weer eens pijnlijk duidelijk toen één van onze vrienden erg slechte berichten kreeg over zijn gezondheid. Het ene moment zit je vol met mooie plannen, een volgend moment valt alles in duigen. Wat een klap, dat hakte er flink in. Het was voor ons een signaal om meer tevreden te zijn met de kans die wij krijgen om onze plannen uit te voeren. Ook al zit het soms even tegen en gaan dingen niet altijd zoals we willen. Het is zeker een goede reden om niet te wachten met onze plannen.
Afgelopen week was het tijd om weer wat extra energie te krijgen voor de laatste loodjes. Voor allebei werd op het werk een feestelijk afscheid georganiseerd. Anita ging lekker uit eten met de collega’s en kreeg een mand vol moestuinvoorbereidingen, inclusief persoonlijke afscheidswoorden, buena suerte. Met 21 jaar in dienst is zij een van de langst werkenden in de ziekenhuisapotheek. Er komen nog 3 werkdagen bij.
Het veilinghuis waarvoor Jeroen werkt is gewend aan royale feesten en dat was ook deze keer niet anders. In opperbeste stemming werden tijdens een boottocht en bij het kampvuur vergeten en onvergetelijke verhalen uit de oude doos getoverd. Collega’s zongen liederen en de avond eindigde met vakjargon en grote sigaren. De laatste 3 weken zullen geen straf zijn.
Komend weekend wacht ons nog een groot feest in de tuin in Voorthuizen met alle familie en vrienden. Het laatste feest voorlopig in Nederland. De laatste loodjes worden zo wel erg licht.
Heel veel succes Anita en Jeroen!!!
Tot zaterdag en dan afscheid nemen. Geen kleinigheid.
Het is jullie van harte gegund en we hopen dat het zoveel mogelijk aan jullie verwachting beantwoord.
we zijn heel blij voor jullie, bikkels!
alhoewel veeeeel te regelen, geniet van het moment
groetjes Bart en Marjan
(die nog niet vertrokken zijn :)