We zijn inmiddels 3 weken op La Palma en hebben het hier prima naar onze zin. Jaren hebben we er naar toe geleefd en vooral de laatste maanden waren we er echt aan toe om stappen te zetten. Het gevoel van hier blijven en hier wonen hebben we nog niet maar we ervaren allebei het gevoel van vrijheid. Er is geen terugvlucht geboekt en we zien wel wat de toekomst ons hier gaat brengen. Nu de temperaturen weer terug zijn naar normaal is het tijd om aan het werk te gaan. Niet alleen over het land lopen om te kijken wat er allemaal al gedaan was en plannen te maken over wat nog moet, maar ook zelf de handen uit de mouwen steken. Oftewel het einde van het vakantiegevoel.
Alexi heeft samen met de altijd aanwezige Pala-chauffeur Juan Carlos – La Barba bijna alle buizen die op het grondstuk lagen opgeruimd en de buizen die in het waterleidinghuisje “Casa Gerard” zaten afgeslepen. Het meeste is al richting oud-ijzer. Het ziet er een stuk opgeruimder uit.
De eerste klus waar we aan begonnen was het opruimen van alle troep die Gerard of eerdere bewoners/zwervers hadden achtergelaten. Het is de bedoeling dat we de vloer gaan egaliseren en de buitenkant opknappen, zodat we hier een opslagruimte van kunnen maken. Zie hieronder de verschillen, voor en na.
Daarna was de watertank aan de beurt. Omdat er al jaren geen water meer in staat was er van alles in gegooid en ingewaaid. Er lag een stapel betonblokken in en er groeiden zelfs al boompjes. Via een steil trappetje halen we eerst de grote stukken naar boven. De rest komt later. Anita ziet al een optie om van de betonblokken plantenbakjes te maken, Jeroen wil er muren van bouwen. Tijdens het werken werden we geroepen door de onderburen om even een praatje te maken. Godon en zijn vrouw zijn aardige mensen. Ze zijn beide al wat ouder en we hebben al sinds we op ons grondstuk komen wat woorden Spaans gewisseld. Wij in ons steenkolen-Spaans, zij in hun Palmese dialect. Maar met handen, voeten en wat goede wil komen we er prima uit. Vorige week kregen we een grote zak bananen mee, dit keer hadden ze speciaal voor ons een flinke zak cactus-vruchten geplukt. We moeten nog wel even ontdekken hoe we die het beste kunnen ontmantelen…
Als laatste gingen we op weg naar de opruimtaak waar we het minste zin in hadden.
De zwerver die enkele maanden in ons huisje zonder dak had gewoond, had bij zijn vertrek al zijn bezittingen in de brand gestoken. De restanten waren helaas voor ons. Een hele vieze klus, zeker omdat de brand heftig moest zijn geweest, veel zat aan de betonnen vloer vast gesmolten. Gelukkig hadden we onze mondkapjes bij ons. Misschien waren ze er niet voor bedoeld, maar het scheelde heel veel as inademen. Enkele uren later was de boel gesorteerd op glas, metaal en restafval. Zeker 16 vuilniszakken vol verbrande rotzooi, wat kan iemand er een bende van maken. We zullen later deze week alles naar het Punto Limpio brengen. Aan het eind van deze week verwachten we ook dat de container met onze spullen aankomt. Hier zitten ook onze bezem en een fatsoenlijke schep in. Die zullen we nodig hebben om ook de laatste restjes op te ruimen. Zwart van het roet, maar blij dat deze vieze klus eindelijk klaar was zaten we in het zonnetje uit te puffen.
Tijdens het loopje terug naar de auto zagen we dat aan één van de avocadobomen die het zo te zien overleefd heeft twee avocado’s zaten. We weten niet of het wat wordt, maar het begin van een tuin is er.
Hoi anita en jeroen, volg jullie berichtjes op de voet. Laat ik nu weten hoe je cactus vijgen moet eten. Als de naalden er al bijna af zijn ( waarschijnlijk wel) door de onderburen gedaan, een dwarsdoorsnede met je mes maken in de vrucht. Je kunt dan met mes en vork de schil eraf pellen zodat je geen naalden in je vingers krijgt, en de binnenkant opeten. Er zitten dan nog wel veel pitten in maar deze kun je gewoon eten, het is gezond maar ook erg lekker vind ik. Succes ermee en als je er niet uitkomt dan bel je me maar.