Dakkapel

Toen wij 10 dagen geleden terug kwamen van vakantie was hij er ineens. Niet een klein uitgebouwd Velux dakraampje, maar over bijna de volle breedte van het dak van de achterburen leek een extra verdieping te verschijnen. Een forse glazen pui steekt schril af tegen de blauwe lucht. Omlijst door stemmig groen, dat wel.

Wij kennen de achterburen eigenlijk niet zo goed. Ze zijn een klein jaar geleden achter ons komen wonen en omdat wij geen achterom hebben, komen we ze weinig tegen. We zagen ze eigenlijk ook nooit. Vanuit onze tuin kun je alleen hun dak zien. Het is ook zo’n beetje het enige dak dat wij vanuit de tuin kunnen zien.

En ineens staat daar die extra verdieping. En zien wij vanuit de tuin hoe de klussende achterbuurman zijn uitbouw aan het aftimmeren is. Wij zien hem….en hij ziet ons. En we waren altijd zo trots dat we eigenlijk geen inkijk hadden. Maar goed, we zwaaien een keer, steken een duim op dat hij goed bezig is en kunnen nog steeds bijna privé in de achertuin zitten.

Boven wringt de schoen echter iets meer. Mensen die al eens bij ons geweest zijn weten dat onze slaapkamer aan de achterkant van het huis ligt en dat wij een extra kamer bij de slaapkamer hebben aangetrokken om een royale jacuzzi in te plaatsen. Heerlijk badderen met uitzicht op de lucht, de bomen en….het schuine dak van de achterburen, zonder ramen. Tot vorige week. Nu kijken we vanuit bad zo bij de achterburen naar binnen….en zij bij ons. Dag klussende buurman.

Ik denk dat wij eerdaags maar een rolgordijntje moeten kopen. Dan maar ietsje minder lucht en bomen…. of moeten we het juist niet doen, en zoals de strenge styliste destijds zei: “zoveel mogelijk ruimte en licht in huis voor de verkoop”. We zien wel, maar allemaal: mondje dicht tegen de 8 kijkers die we al voor het huis hebben gehad en die misschien binnenkort willen gaan onderhandelen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven