Dit is het dan

Blog van maandagavond.

Ons verleden ingepakt in een zeecontainer van 20 voet. Wij zijn alleen over met 5 koffers en elkaar. Onnodige dingen zijn weggeven of weggegooid. Een paar tastbare of dierbare herinneringen zijn met de zeecontainer mee, of opgeslagen in onze hoofden. Samen met wat praktische dingen die we nodig gaan hebben in onze toekomst. En wij zitten in ons tijdelijke huisje in Voorthuizen. Klaar om te vertrekken. Het voelt als een moment tussen ons verleden en onze toekomst.

Het overpeinzingsbankje in Voorthuizen

Een mooi moment om mijzelf te realiseren hoe dit allemaal zo gekomen is. En na te denken over wat belangrijk is in ons bestaan. Ik stel mij voor dat de container onderweg kwijt raakt. Achtergebleven in een onbekende haven of onderweg overboord geslagen. Een tastbaar deel van ons verleden weg. Zouden we het missen? Misschien. Maar het belangrijkste deel van ons verleden zit gelukkig niet in de container. Het zit in ons. En dat deel zullen we in ieder geval meenemen naar onze toekomst.

De reis die op het punt staat te beginnen, begon eigenlijk al een jaar of 4 geleden. We zaten comfortabel op onze bank in ons comfortabele huis in een van de mooiste dorpen van Nederland, Baarn. Het leven goed op de rails, geen spoken uit het verleden, beide een goede baan, huisje, boompje en beestje(s). “Moeten we niet eens een nieuwe bank?”. “Waarom?”. “Omdat we er geld genoeg voor hebben, en deze wordt al wat ouder”. En ik dacht: is het belangrijk om iets te doen omdat het kan? Zou het niet mooier zijn om iets te doen omdat je iets echt graag wilt. Het was makkelijk geweest om op een nieuwe bank door te leven. Gelukkig hadden we allebei meer ideeën voor onze toekomst.

De container is op weg naar La Palma. Ons lege huisje krijgt morgen een nieuwe bewoner. Zullen we het missen? ik denk het niet. Het was tijdelijk en zelfs ons mooie vorige huis in Baarn hebben we eigenlijk nooit gemist. Op de veiling in Hilversum zullen ze een nieuwe taxateur moeten zoeken. Of mijn oude werkplek wordt razendsnel opgevuld door één van de collega’s. Niemand is onmisbaar. Zullen ze me missen? ik hoop het stiekem wel. Zal ik de veiling missen, de collega’s, het gevarieerde werk? Ook het werk werd de laatste jaren standaard. De uitdaging was er een beetje af. En ik zag eigenlijk geen mogelijkheden dat te veranderen. En in de toekomst zal Anita mijn enige collega zijn, ik kon het slechter treffen. We gaan er vast prima uitkomen. En het project op La Palma zal zeker ook gevarieerd zijn. In ieder geval loopt het tot nu toe altijd anders dan gedacht. De toekomst gaat het leren.

De afstand tussen ons en familie, vrienden en collega’s zal soms wennen zijn. Maar La Palma is slechts 4,5 uur vliegen. Een aantal heeft al gezegd dat ze langs willen komen op ons prachtige eiland. Ze zijn van harte welkom. Zeker ook in de beginperiode als er nog veel geklust moet worden. Misschien zien we sommigen wel meer dan vroeger. Anderen zoeken we wel weer op in Nederland.

En de bank, we zitten er nog steeds op. Het is een van de laatste dingen die nog in ons tijdelijk huisje in Voorthuizen staat. Met uitzicht op 5 koffers. De bank blijft achter voor de volgende huurder. Ze vond het prima. En wij gaan verder. Over een paar uur komt Karin ons ophalen. Ze zal ons wegbrengen naar het vliegveld. Op naar een nieuw avontuur.

6 gedachten over “Dit is het dan”

  1. Wat ‘n geweldig mooi avontuur gaan jullie tegemoet, en wat gedurfd! Erg moedig hè! Ik heb tot nog toe jullie blog met enorm veel plezier gelezen. Wens jullie alle goeds , voorspoed, en uiteraard in blakende gezondheid met z’n tweeën. Groet Robbert

  2. Een goede reis gewenst en ik wens jullie veel geluk en plezier op jullie toekomstige paradijsje. Leuk om jullie te mogen blijven volgen!

    Groetjes

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven