Een onvoorstelbare wedstrijd

Sinds wij op La Palma wonen zijn er zeker een paar dingen gebeurd die maar moeilijk te beschrijven zijn. Zo was daar natuurlijk een jaar geleden de uitbarsting van de vulkaan. Ook op ons blog hadden we vaak een paar extra foto’s nodig om te laten zien hoe enorm zo’n verschijnsel was, maar met een beetje achtergrondinformatie konden we er op ons blog vaak wel een leesbaar verhaal van maken. Ook zeker lastig te beschrijven was het slepende trage bureaucratische proces rondom de aankoop en registratie van ons grondstuk.

Maar afgelopen weekend vond op La Palma een evenement plaats waarbij woorden pas echt tekort schieten. De Transvulcania. Een hardloopwedstrijd in 3 afstanden en waarvan de langste afstand behoord tot de meest uitdagende ultramaratonwedstrijden ter wereld.

In het kort eerst de harde cijfers: Het betreft een wedstrijd hardlopen. Afstand: 75 kilometer, aantal hoogtemeters klimmen: 4735, aantal hoogtemeters dalen 4405. De route gaat vrijwel geheel over rotsige paden. Als je het snel leest lijkt het wel mee te vallen. Dus nog maar een keer: afstand: 75 kilometer, aantal hoogtemeters klimmen: 4735, aantal hoogtemeters dalen 4405. De route gaat vrijwel geheel over rotsige paden.

Ik probeer de wedstrijd een beetje in perspectief te plaatsen. De deelnemers lopen een afstand van bijna een dubbele marathon. Een reguliere marathon gaat over verharde wegen. De Transvulcania gaat vrijwel uitsluitend over rotsige wandelpaden. Het gemiddelde stijgings- of dalingspercentage is ruim boven de 10%. Wij zijn inmiddels aardig thuis op La Palma en lopen af en toe een mooie wandeling. Wandelingen op La Palma zijn nooit vlak. Voor een mooie middagwandeling houden we meestal een maximaal hoogteverschil aan van 400 meter. Voor een dagwandeling mag het iets uitdagender zijn en is 5 a 600 meter hoogteverschil niet zo’n bezwaar. Sinds we hier wonen hebben we nog geen wandelingen gemaakt met hoogteverschillen van meer dan 800 meter. De totale stijging tijdens de Transvulcania is 4735 meter. Ter vergelijking: van de voet van de Alp d’Huez naar boven zijn iets meer dan 1100 hoogte meters en favoriet bij wielrenners de Mont Ventoux telt vanaf Bedoin 1594 hoogtemeters. Dat dus maal 3, zonder fiets, zonder verharde weg, naar boven en weer naar beneden…

klik op de foto voor een impressie van de route

Logisch dat de wedstrijd niet voor iedereen is weggelegd. Echt een Bucketlist-ding. De eerste hardlopers werden even na het middaguur verwacht over één van de grotere wandelpaden die op circa 10 minuten van ons grondstuk loopt. Natuurlijk willen we dit zien. Omdat de 2 andere wedstrijdafstanden (een halve en een hele marathon) hier over hetzelfde pad lopen, krijgen we de eerste lopers al snel in het zicht. Sommigen nog enigszins fris, anderen vulkanische stenen vervloekend op hun achterste benen. Ze zijn er nog niet. Hierna wacht nog een daling tot de haven van Puerto de Tazacorte, 550 meter lager en dan omhoog naar de finishlijn in Los Llanos op 400 meter hoogte. Pfff, das nog even afzien.

Als we de eerste loper van de Ultramarathon in beeld krijgen heeft hij er al ongeveer 6 uur op zitten. Zijn tocht begon vanochtend in het eerste licht bij de vuurtoren op het zuidelijke puntje van La Palma, voerde omhoog over de vulkaanrug van de Cumbre Vieja tot de hoogste toppen van ons eiland en inmiddels weer in de richting van de oceaan. Het gaat in een verschrikkelijke vaart bergaf. Zo snel dat we alleen een fotootje kunnen nemen van zijn rugnummer. We kennen dit deel van het parcours goed, omdat we er zelf ook vaak wandelen. Wandelen met een rustig gangetje van 3 a 4 kilometer per uur. De renner lijkt geen enkele vermoeidheid te kennen en lijkt er van de berg af nog een tandje bij te zetten. We horen later dat hij als eerste is binnengekomen in een tijd van 7 uur en 10 minuten. 7 uur en 10 minuten!! gemiddeld bergop en bergaf over 75 kilometer met een vaart van meer dan 10 kilometer per uur. Wauw!

Tot laat in de avond komen er hardlopers langs. Als de zon in de zee is gezakt ontsteken ze een zaklamp om hun laatste loodjes te verlichten. Een spoor moedige mannen en vrouwen die er inmiddels meer dan 12 uur hardlopen op hebben zitten. Voor sommigen is het een wedstrijd, voor de meesten is meedoen en de helse tocht uitlopen het belangrijkste doel. Wat een helden. Als hardlopen je hobby is en je gaat er heel ver in, dan staat deze tocht met recht hoog op je bucketlist. Maar voor je het je in je hoofd haalt om je in te schrijven: kom eerst eens langs om de paden te bekijken en delen van de route zonder haast te lopen. Wat woorden en zelfs foto’s niet vertellen, kun je dan zien. Onbeschrijfelijk.

5 gedachten over “Een onvoorstelbare wedstrijd”

  1. Het respect wat ik heb voor de prestatie van deze “bikkels” is niet te beschrijven, wat een uitdaging! Voor mijzelf is dat niet meer weggelegd maar dat neemt niet weg dat ik deze mensen de overwinning méér dan gun!

  2. We zijn ze wel eens tegengekomen op een wandelpad. Ze waren dan aan het trainen. Wij lopen dan met moeite naar boven en dan rennen ze langs je. Ook best eng soms hoor.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven