Eind in zicht….

Het is een rare gewaarwording. De bouw van ons kleine vakantieparkje vordert al meer dan een jaar gestaag. Bouwlui komen en gaan, ook de bouw wordt een routine al went het nooit. De drukte neemt voor ons de laatste weken (of was het maanden) steeds meer toe. We proberen zo goed mogelijk om de werklui voor of bij te houden. En zo maar ineens lijkt het wel of Het Project bijna af is.

Afgelopen week was er nauwelijks gelegenheid om iets anders te doen dan Het Project. Ook toen ons eerste vakantiehuisje werd bewoond door vrienden uit Nederland stond de dag in het teken van bouw en bouwperikelen. We hadden amper tijd om een blogje te schrijven, en als we al iets op onze website plaatsten, ging het toch vooral over de bouw. Wat is dat anders dan een jaar geleden toen we nog ruim tijd hadden om ons te verwonderen over ons bijzondere eiland. We verwonderen ons nog steeds over wat er allemaal gebeurt en nog meer over wat er allemaal onhandiger en stroever gaat dan wij gewend zijn. We hebben alleen de laatste tijd aan het eind van de dag weinig tijd of energie over om het allemaal onder elkaar te zetten. Het komt menig blogschrijver vast bekend voor: als het te druk is heb je geen tijd en als er weinig gebeurt heb je niets om over te schrijven.

Waar we een paar maanden geleden nog probeerden de bouwlui voor te blijven, zodat Het Project geen vertraging opliep, zijn we zeker de laatste weken alleen maar druk met het afwerken wat de bouwlui hebben voorbereid. Tussen het schilderen van het laatste vakantiehuisje en het inrichten van het eerste huisje door regelen we samen met Oscar hoe we de laatste loodjes vormgeven. Intussen werken Jorge en Angel verder aan het dak en de buitenkant van het laatste vakantiehuisje.

En dan ineens is het dak af, zijn de buitenmuren afgestuukt en gaan de steigers ook om het laatste huisje in de achterbak mee met de mannen naar een volgende klus. En zonder steigers en met een deels geschilderd interieur lijkt Het Project ineens bijna af. Oscar, met zijn superpositieve inslag, maar ook Jorge en Angel zeiden het al. Over een paar weken zijn we echt klaar. Tussen 2 kwasten verf door klonk het allemaal erg ver weg. Maar nu de steigers van het bouwterrein zijn verdwenen ziet het er ineens uit als het begin van een volgende fase in ons Project. Een fase zonder bouw. We kunnen het nog amper geloven. In onze stress om het laatste huisje klaar te hebben voordat niet alleen Hans en Gerda, maar ook vrienden Robin en Annemieke komen, hebben we ons amper gerealiseerd dat die datum over 2 weken niet alleen bezoek in beide huisjes betekent, maar ook het eind van de Bouw van ons Project.

Ze zullen niet helemaal klaar zijn. Jorge en Angel blijven voor kleine klusjes en afwerkdingen. En waarschijnlijk voor de bouw van het zwembad. Waarschijnlijk, want we hebben van Oscar nog geen offerte voor de bouw gekregen. Terwijl hij volgens zijn eigen planning al wel komende week het benodigde materiaal wil brengen. Het bouwdeel van Het Project zal ons nog wel een tijdje achtervolgen. Maar wij kunnen ons langzaam aan gaan voorbereiden op het ontvangen van gasten en het inrichten van de tuinen.

Nog een paar weekjes….