Na het inleveren van het Project Basico, de aanvraag voor de bouwvergunning voor ons huis, is het stil geworden rond onze plannen. Soms lijkt het wel of elke drukkere periode (in dit geval de laatste hand aan de aanvraag) wordt gevolgd door een periode van stilte. Alsof mensen rust nodig hebben en verder kunnen met al hun andere projecten. Afgelopen week was weer zo’n week. Terwijl wij dachten dat we eindelijk de aandacht weer hadden van de projectontwikkelaar en de architect en door wilden pakken met het regelen van de bouwvergunning voor de vakantiehuisjes, bleef het stil aan de overkant van de oceaan.
We gaan naar het land waar wachten hetzelfde betekent als verwachten, hopen en verheugen. Espera-espera, rustig aan.
Net als poes. Zij heeft het rustig aan doen tot een ware kunst verheven. We weten niet of zij iets verwacht, ergens op hoopt of zich ergens op verheugt. In ieder geval wacht ze in alle rust af. Misschien heeft ze uit onze gesprekken wel opgemaakt dat we naar een eiland vol salamanders gaan, waar je lekker mee kunt spelen. Of denkt ze aan lekker in de zon zitten bij lenteachtige temperaturen. Misschien doet ze bewust rustig aan zodat ze over een poosje vol energie mee kan naar dat veelbesproken eiland. Ze wacht in ieder geval de toekomst in alle rust af. Misschien is zij in een vorig leven wel een spanjaard geweest.
En ineens, terwijl de maartse buien ons tijdelijke huisje in Voorthuizen geselen, kwam er gisteren weer een eind aan de stilte. In een uitgebreid gesprek met projectontwikkelaar Rogier, blijkt dat er wel degelijk voortgang zit ons het hele project. Wij zijn gewoon te ongeduldig. De architect staat klaar om de laatste hand te leggen aan de voorbereiding van de aanvraag voor de bouwvergunning voor de rest van het project. Komende week zullen we kijken of er nog wijzigingen moeten komen, dan kan hij de financiële doorrekening maken en kan ook dat gedeelte naar de gemeente en de eilandraad voor beoordeling. Ook gaat Rogier komende week langs bij ons grondstuk om te kijken of onze Utopist toch echt weg is (en hoe hij het heeft achtergelaten) en gaat hij samen met de bovenbuurman kijken het huisje dat boven ons terrein staat is in te passen binnen ons project. we hebben komende week weer van alles om over na te denken. Eigenlijk zouden we elke week met onze projectontwikkelaar moeten bellen over de voorgang. Vreemd genoeg komt het er vaak niet van…en zijn wij er na een week afwachten weer van overtuigd dat het project stil ligt.
En hoe het komt dat ik over die vertalingen van Esperar ben begonnen? Ik heb de lessen Spaans weer opgepakt. Dat kwam door Berto, onze goede kennis op La Palma, waarvan we de laatste keer het familiehuis hebben gehuurd. In onze laatste mailwisseling nodigde hij mij uit de volgende mail in het Spaans te schrijven. Dat gaat even verder dan de duolingo-app. Maar het is erg leerzaam en samen met Google-translate kom ik er aardig uit. En het is veel leuker dan woordjes stampen. Berto volgt inmiddels ook ons blog via diezelfde Google-translate. Hij vroeg me ook om een de blog te schrijven in het Spaans. Dat is zeker nog een brug te ver. Maar wie weet. Espero poder hacer eso en el futuro.