Gastblog: Kloven en kleur

Omdat Anita en Jeroen druk bezig zijn aan de afbouw van de nieuwbouw, schrijf ik (Robert) een stukje over een weekje ‘proefslapen in het eerste vakantiehuisje’, begin mei.

Vanuit het vliegtuig was de vulkanische rug van La Palma al zichtbaar. We hadden ons voor de reis ingelezen, waarbij het uitgangspunt van een vulkaaneiland van 42 x 24 kilometer, krap twee keer de oppervlakte van gemeente Dronten, in het achterhoofd bleef zitten. Na aankomst zagen we continu de vulkanische bergrug, maar veel indrukwekkender waren de vele kloven! Diepe spleten, sleuven en inkepingen die bepalen hoe wegen over de bergen lopen. Hemelsbrede kleine afstanden worden kilometers van op- en afgang langs de ravijnen.

Anita en Jeroen kwamen ons ophalen vanaf het vliegveld. Het zweet stond nog op hun voorhoofden en kloven stonden in de handen van de gedane arbeid. Er was hard gewerkt om het eerste vakantiehuisje in La Punta bewoonbaar te krijgen. De twee uur vertraging kwam hun goed uit. 

‘t Huisje kun je rustig een kleine villa noemen met haar hoge wanden, grote leefruimte en ruime slaapkamer en douchegedeelte. Nog niet helemaal af maar kleine onvolkomenheden stoorden ons niet.

De volgende dag verkenden wij de omgeving met een korte wandeling naar de grote kloof. Aangekomen bij de rand bleken fanatiekelingen van velerlei allooi het leuk te vinden om een hardloopwedstrijd langs de randen van krater te lopen. Van lichtvoetige tot kreupele tweevoeters bergafwaarts. Wij beseften toen nog niet dat ook wij een gedeelte van datzelfde pad later deze week zouden afdalen…..  Vooralsnog hadden wij meer oog voor ‘t natuurschoon en verwondering. De enorme centrale krater keek ons van boven aan en onder lag een klein havenplaatsje waar we later die avond zouden eten. Voor ons strekte het westelijke deel van het eiland zich uit. En vlakbij verbaasden we ons over de planten en de rondkruipende reptielen.

Voor onze eerste grote wandeling nam Jeroen ons mee naar het groene noorden van La Palma. Over bochtige wegen, langs dorpjes en kloven kwamen we bij een hoger gelegen en veel vochtiger gedeelte van het eiland. De wind bleek een factor van belang maar in de geulen en spleten bleek een aangename wandeling verscholen te gaan. Uitgesleten diepten begroeid met hoge bomen, kleine plateaus met aardappelen en wijnranken, verlaten huisjes met weelderige tuinen en een zondagse familiebijeenkomst met rokende BBQ. De veelal goed bewegwijzerde wandelpaden leidden ons door een afwisselend landschap. De reisleider, herkenbaar aan zijn rode hoedje, vertelde opgetogen over de variatie en afwisseling op het eiland terwijl bij ons de eerste indrukken van La Palma en La Punta geenszins waren verwerkt.

De dagen daarna bleven we meer in de omgeving van ons vakantiehuisje en liepen we wandelingen van anderhalf tot vijf uur.
La Palma is meer een eiland met opvallende planten dan van (grote) dieren. Het verschil in hoogte geeft een grote verscheidenheid aan wilde en verwilderde planten. Het blad van de laurierboom blijkt helaas niet de kenmerkende smaak te hebben van ‘t blaadje in de soep. De amandelstruiken zijn een overblijfsel van oude plantages die decennia terug op het eiland werd verbouwd.

In dit jaargetijde blijken de tuinen waar we langs wandelen prachtig. Oleander struiken van enkele meters hoog staan volop in bloei. In Zuid Afrika hadden we de blauw bloeiende Jacaranda al eens gezien. De wonderbaarlijke blauwe boom is een ijkpunt tussen luxe villa’s.
Ook de Protea’s (ook wel Suikerbos of Speldekussen genoemd) komen oorspronkelijk uit Zuid Afrika.
Een echte aandachtstrekker is de rode Flamboyant, die uit Madagaskar komt. Een veelheid van kleuren en vormen passen prima bij de veelkleurige huizen en luxe villa’s op het eiland.

Het is niet verwonderlijk dat we enkele inheemse planten niet kenden. Maar als je langs de paden deze lila  Pericallis ziet of de voor bijen zeer aantrekkelijke blauwe Tajinaste, dan is er een leermomentje voor plantenliefhebbers.

De rest van onze omzwervingen kenmerkte zich door een litteken van de vulkaanuitbarsting, met zeildoek omgeven bananenplantages, versierde kruizen, veel betonmolens, fraaie wolkenpartijen die over de kraterrand kropen en de grote Atlantische oceaan. Elders in de blog van Jeroen en Anita staan voldoende voorbeelden, nog beter is het om zelf te kijken op ‘t prachtige La Palma.

Voor gastvrouw en gastheer wegen de laatste loodjes van het bouwtraject soms wat zwaar, maar ‘t hele project is fraai en weldoordacht opgezet. De komende jaren zullen de tuinen rondom de huisjes alleen maar bijdragen aan een pracht plek. Veel succes en vertier met de vele gasten die ons ongetwijfeld zullen volgen.

Gerbrich en Robert