De vaart zit er nog steeds flink in. We hebben ons zelf voorgenomen om deze 2 weken ook een beetje ontspannen vakantie te houden, en dat is maar goed ook. We hebben de eerste dagen al veel tijd besteed aan ons project. En er zijn veel mensen die willen helpen.
Afgelopen woensdag zijn we samen met Rogier, onze projectontwikkelaar, op het grondstuk geweest om even te overleggen wat we de komende tijd gaan doen. We hebben de plek van ons huis nog een keer goed doorgesproken, bekeken waar onze tuin en de vakantiehuisjes komen en gezien dat er op het terrein nog veel moet gebeuren voordat de huizenbouwer kan komen. We hadden ook nog even weer met Alexi afgesproken, de zoon van de eigenaar van de watertank naast die van ons. Onze buurman eigenlijk. Het is toch handiger communiceren als Rogier erbij is. We spreken af dat Alexi een offerte maakt voor het opruimen van de vlakke stukken op het terrein en dat hij nadenkt over het weghalen van de waterbuizen van het oude waterverdeelstation, die overal op het land liggen.
Volker is de makelaar die ons grondstuk in de verkoop had. We hebben een wisselende relatie met hem. Veel zaken zijn in het voortraject blijven liggen, trager gegaan dan voorspeld of heel anders gegaan dan we hadden afgesproken. Ondanks alles is de aankoop uiteindelijk goed gekomen, en, hoewel de makelaar zeker geen schoonheidsprijs verdient, kunnen we hem ook niet al te veel verwijten. En dat hebben we ook niet gedaan. We hadden donderdag een afspraak om even te horen hoe het ging met de registratie van het grondstuk. Alles blijkt eigenlijk zo goed als rond te zijn. Omdat hij een makelaardij heeft vroegen wij hem ook of hij niet een huisje wist waar wij vanaf augustus, tijdens de bouw van ons huis, kunnen verblijven. Hij gaf ons verschillende opties, waaronder zijn familiehuisje dat vanaf augustus niet meer verhuurd is. We zijn meteen gaan kijken. Het lijkt een serieuze optie al ligt het huisje wel een half uurtje rijden van het grondstuk.
Vrijdag was een vakantiedag. We zijn gaan wandelen in het gebied in de heuvels boven ons vakantiehuisje en ook boven het grondstuk waar we ons huis gaan bouwen. Het is een prachtig stukje eiland en van de wandeling zelf komt binnenkort een apart blog.
Terug in ons vakantiehuisje kwamen Berto en Yoya even langs. Gewoon om te horen hoe het met onze plannen gaat en natuurlijk om te horen of we al een beetje Spaans kunnen. We mailen al een tijdje met Berto, zoveel mogelijk in het Spaans, en we leren elkaar al aardig kennen. We kunnen Berto en Yoya gerust onze eerste Palmese vrienden noemen. En zij helpen ons niet alleen met ons project en de taal, maar hebben via een vriendin van de moeder van Yoya ook een huisje gevonden om tijdelijk te huren tijdens de bouw van ons huis. Ze bieden ook aan er direct even te gaan kijken, we mogen alleen niet binnen kijken. De vorige huurder was een jongen die de coronaperikelen in Madrid was ontvlucht en hij is pas een paar dagen geleden vertrokken. Het huisje is nog niet opgeruimd. Wat een mooi huisje, vlak bij het grondstuk, knus, maar groot genoeg en helemaal prima voor ons. Ook Poes mag mee, als zij belooft dat zij het interieur een beetje heel houdt. We gaan het vast doen, al hebben we het nog niet eens van binnen gezien. We zijn er nu al blij mee.
Het weer is de afgelopen dagen echt fantastisch. Vanuit ons vakantiehuisje kijken we uit over de zonovergoten landerijen om ons heen. Het is elke dag net even boven de 20 graden en als het zonnetje goed doorbreekt, zoeken we al snel een plekje in de tuin onder de bomen op.
Natuurlijk zijn we afgelopen weekend een paar keer op ons grondstuk geweest. Soms alleen, om te zien hoe onze toekomst er uit gaat zien, soms met buren, kennissen en vrienden.
Maandag is weer een “werk”-dag. Vanochtend waren we op tijd op. We hadden zelf een afspraak geregeld met één van de bouwondernemingen voor het maken van een offerte. Zonder onze projectontwikkelaar. Deze aannemer is een Duitse aannemer, die we kennen via onze verkoopmakelaar. Tenminste, we dachten dat hij een Duitssprekende aannemer was. Hij blijkt slechts een paar woorden Duits te verstaan, en spreekt het zeker niet. Gelukkig had ook de Duitse verkoopmakelaar tijd gevonden om even mee te rijden. Overleggen in het Duits is voor ons toch veel makkelijker dan in het Spaans. Dat laatste gaat met een beperkte woordenschat, gebaren en Travis. Travis is een handig vertaalcomputertje dat wij al in Nederland hadden aangeschaft. Maar dit keer kon het gelukkig in het Duits. En we zijn blij dat we de relatie met de verkoopmakelaar in stand hebben gehouden.
Naast de aannemer is een murenbouwer meegekomen. Hij gaat een offerte maken voor de te bouwen muren rond ons woonhuis. Hij komt meteen met goede ideeën en we hebben het idee dat we hem vast terug zullen zien. Wel even afwachten tot we zijn offerte onder ogen krijgen natuurlijk.
Wat een positief verhaal daar word je vrolijk van als je het leest.