De dozen zijn gepakt, komend weekend gaan we verhuizen naar Voorthuizen. Na de schilderklus in verkeerswit en vorstelijk paars zijn we de afgelopen weekenden telkens 2 keer op en neer gegaan om losse dingen weg te brengen en de laatste kleine klusjes aan het huisje af te maken.
In het nieuwe huisje begin al een huiselijke sfeer te ontstaan. De eerste schilderijen hangen aan de muur, het houthok raakt gevuld met Baarns brandhout, de kast voor de kleding is al tegen de kale slaapkamermuur gebouwd en in de kamer staan meer planten dan praktisch is. Kortom huiselijk.
In het huis in Baarn gaat in hetzelfde tempo de sfeer eruit. Kale wanden, hier-en-daar een halfvolle verhuisdoos, lege kasten en af en toe de vraag waar iets is gebleven. Alleen de grote meubels hebben de verhuizing tot nu toe weerstaan. Zij gaan zaterdag met de grote verhuiswagen mee. Poes ligt er rustig naar te kijken. Zij heeft er blijkbaar geen probleem mee, zolang het oude wollen kleedje er maar is, en de baas en het vrouwtje elke dag maar weer terug komen. Zij vindt het allemaal prima. Het is te hopen dat ze komend weekend net zo rustig is als ze in het reismandje in de auto met het vrouwtje mee mag naar Voorthuizen.
We vinden dat we geluk hebben gehad met ons nieuwe huisje. De ruimte binnen is groot genoeg en erg praktisch ingedeeld, op het zoldertje kunnen precies alle dozen staan die we pas weer op La Palma open hoeven te maken, de tuin nodigt uit voor een daverend post-coronafeest en onze wandeling vorige week in de omgeving was zeker voor herhaling en uitbreiding vatbaar.
Geluk? of was het voorbestemd? Ons nieuwe huisje in Voorthuizen staat aan de Lange Zuiderweg. Een lange weg naar het Zuiden…dat klinkt wel erg bekend. Dat heeft vast zo moeten zijn, of zie ik een verband dat er niet is en is het complot-denken ook bij ons toegeslagen…en Voorthuizen, is voortmaken of haast maken niet te vertalen als Prisas? zoals ons destijds al werd verteld door de man bij de Caixa-bank…en huizen zijn te vertalen als finca’s…wat kan betekenen dat Voorthuizen eigenlijk finca las Prisas is, slechts 1 “n” verwijderd van de naam van ons project op La Palma. En, omdat in een beetje complottheorie de zaakjes op bizarre manieren aan elkaar worden gekoppeld, snap ik die extra “en” ook wel weer. Het moest zo zijn….. of wordt het tijd dat we serieus werk gaan maken van de definitieve voorbereiding van ons project op La Palma.