Het Monster wordt volwassen

Vandaag gingen we naar de andere kant van het eiland. We hadden 2 tuincentra gevonden om plantjes te kopen voor in de toekomstige tuinen. Een mooie gelegenheid om bij 2 grotere supermarkten te stoppen voor “grote boodschappen”. En we moesten nog iets regelen voor de auto, waarover in later blog meer. Als we naar de andere kant van het eiland gaan, komen we langs Het Monster. De vulkaan ligt op slechts een paar kilometer van El Paso, de pas tussen het oosten en het westen van het eiland. Het Monster brulde ons van afstand tegemoet.

Gisteren was de vulkaankegel met veel geweld ingestort en had een U-vormige mond in de bovenkant van de vulkaan gemaakt. Vanaf de weg naar El Paso keken we recht in de roodgloeiende bek van Het Monster. Uit een kleinere krater achter zijn mond stroomde een vuile aswolk omhoog. Het is de as die wij af en toe ook rond ons huisje ‘s ochtend opvegen. Het Monster, dat in het begin een mooi vulkaantje leek, is uitgegroeid tot een volwassen demon.

Het was ook gisteren dat een feestdag gepland stond op La Palma. Dit keer niet voor de zoveelste Heilige, maar ter gelegenheid van de laatste vulkaanuitbarsting op La Palma. De Tenequía barste precies 50 jaar geleden uit aan de zuidrand van de Cumbre Vieja in de buurt van Fuencaliente. Op onze plaatselijke nieuws-website lazen we dat de herinneringen aan deze vulkaan vooral mooie herinneringen zijn. Destijds sliepen de wetenschappers gemoedelijk naast de lavastroom in hun meegebrachte slaapzakken. De vulkaan lag in een verder verlaten kustgebied, de bevolking had er verder weinig hinder van en het leverde mooie toeristenfoto’s op. Ook maanden geleden toen het toerisme op het eiland wel een opkikker kon gebruiken, werd er gesproken hoe interessant het zou zijn om een “toeristische” uitbarsting zoals de Tenequía te hebben. Dat zou La Palma weer op de kaart zetten om meer toeristen te trekken. Maar de natuur liep uit de hand en de vulkaanuitbarsting kwam waar niemand hem wilde hebben. Het is 5 weken verder en de kracht van Het Monster heeft de vorige uitbarsting ver overtroffen. Inmiddels is een gebied van een kleine 3 kilometer breed bedolven onder een dikke zwarte laag. Lava-stromen gaan als vingers naar de oceaan en verwoesten alles op hun weg. Telkens als een vinger de zee bijna bereikt, kiest Het Monster weer een ander pad van verwoesting en worden meer gebouwen, bananenplantages en wie weet wat begraven. Het is duidelijk: geen gemarchandeer met de wensen van de duivel, want ze komen altijd vol slechte bedoelingen.

Als wij bij ons huisje zitten of op terrein aan het werk zijn, zien wij de vulkaan niet. Tussen ons deel van het eiland en het deel waar Het Monster woont, liggen 10 kilometer. En een flinke kloof van 400 meter naar beneden en ook iets meer dan 500 meter weer omhoog. En hoewel het pad dat de lava-stromen nemen telkens onvoorspelbaar blijkt, verwachten we niet dat een vinger die lastige weg zal kiezen. Wij zien alleen de pluim rook en as die Het Monster uitbraakt boven de bergkam.

En af en toe braakt die een beetje onze kant op en moeten we ons terras vegen. 10 kilometer. Een wereld van verschil. Het Monster heeft ons prachtige eiland flink toegetakeld.