Deze week zouden we een blog schrijven over de sneeuw van afgelopen week. Een positief blog, met foto’s van onze winterse wandeling van het weekend. Misschien wel de laatste winterse wandeling in Nederland. Jullie houden ‘m tegoed.
De eigendomssituatie van ons grondstuk op La Palma is de afgelopen 2 jaar een flinke kluif gebleken. Anderhalf jaar heeft het geduurd na de aankoop om het kadaster zo te wijzigen dat het grondstuk op onze naam kon worden overgeschreven. Tijdens het proces van de kadasterwijziging, bleek er een half jaar geleden een “Utopist” in het huisje-zonder-dak, op het grondstuk te verblijven. Het grondstuk was nog niet van ons en na aandringen bij de verkoper, werd de “Utopist” uit het huisje gezet. Dit was niet zonder slag of stoot gegaan, de man had er een zootje van gemaakt en had daarna zijn tijdelijke woonruimte verbrand achter gelaten. Maar goed, op afstand raakte ons dat niet zo, het huisje-zonder-dak was voor onze plannen niet zo belangrijk. En afgelopen december was de overdracht rond en werden we eindelijk de enige eigenaar van ons grondstuk aan de Camino La Planta in La Punta.
dronefoto grondstuk in de droge zomer vorig jaar. “Utopist-1” is er nog in het huisje-zonder-dak 
“Utopist-1” is weg
Op ons grondstuk staan 2 oude gebouwen. Het huisje-zonder-dak, met zijn deels verbrande interieur nauwelijks een huisje te noemen, en een grote watertank van ongeveer 350 kuub, met daarvoor een ruime stenen schuur waar de leidingen van de tank uitkomen. Deze schuur is nog in een redelijke staat. We willen er later een materialenhok van maken voor onze tuinspullen. Omdat we de komende tijd vaker naar La Palma gaan om dingen te regelen voor de bouw, willen we de schuur gebruiken om alvast dingetjes op te slaan.
watertank links met daar tegen aan de stenen schuur
Het schuurtje heeft vroeger een slot gehad. Omdat niemand daar meer een sleutel van had werd deze net voor onze eerste bezichtiging, nu bijna 2 jaar geleden, verwijderd. Toen wij eind vorig jaar het grondstuk definitief hadden gekocht, hebben we er op onze laatste vakantiedag onze werk- en zomerkleren achtergelaten. Ook konden we er mooi onze nieuw aangeschafte zagen, tangen en overige tuinspullen in kwijt. Bij de plaatselijke bouwmarkt hadden we in ons beste Spaans een slot gekocht, zodat onze spullen veilig zouden zijn tot ons volgende bezoek.
Gisteren kregen we van onze projectontwikkelaar bericht dat er mensen waren gesignaleerd op ons grondstuk. Vandaag kregen we er foto’s bij. Het slot dat wij zo netjes op de deur hadden gemaakt, was opengebroken. Vervangen door een ander slot. Op de deur was met de groene verf die wij binnen hadden bewaard voor het uitlijnen van de gebiedsgrenzen, de naam van de clandestiene bewoner geschreven. We vrezen het ergste voor de rest van onze spullen in de schuur.
“Utopist-2” 
Wij hebben altijd het rooskleurige idee gehad dat La Palma een beetje een paradijsje is. De bewoners zijn er erg aardig, iedereen leeft er op zijn eigen manier en mensen hebben respect voor de manier waarop anderen leven. Vrijheid, blijheid. Een bekende op La Palma vertelde ons eens dat criminaliteit op het eiland eigenlijk niet voorkwam. Dit sprak ons erg aan en heeft zeker een rol gespeeld in de overweging om naar dit prachtige eiland te emigreren.
Het afgelopen anderhalf jaar is ons rooskleurige idee al een paar keer flink op de proef gesteld. Vandaag worden we extra op de feiten gedrukt. Onze projectontwikkelaar heeft contact gezocht met de lokale politie om de clandestiene bewoner uit onze schuur te krijgen. Gisteren en vandaag waren het helaas alweer feestdagen in de regio en de politie had nog niet veel zin om iets te ondernemen. Hem werd de suggestie gedaan dat het mogelijk met een paar sterke mannen op eigen initiatief sneller en beter zou gaan…een weg die wij (zeker op afstand) liever niet willen bewandelen. Morgen gaat hij opnieuw contact opnemen met de lokale politie, en eventueel met de eilandpolitie.
Wij vinden het allemaal erg verontrustend. Het gemak waarop iemand inbreekt in een gebouw van een ander en er vervolgens doodleuk zegt te wonen, en de reactie van de politie op een dergelijk voorval. We vrezen voor onze persoonlijke dingen die we er hebben achtergelaten. Maar bovenal, vinden we het erg jammer dat ons geïdealiseerde eiland toch veel minder een paradijs lijkt dan gedacht.
Hallo Jeroen en Anita, we kunnen ons voorstellen dat dit jullie vertrouwen geen goed doet. Wij hadden een dergelijke ontnuchterende ervaring toen ons teakhouten buitenbankje ineens verdwenen was van onze finca. “Gerard” (wat zou z’n nationaliteit zijn?) is zou te zien geen utopist maar een vandaal. Hopelijk komen jullie alleen met de schrik weg. We duimen!
Of toch maar eens een paar sterke broers..
Geintje natuurlijk, wel vervelend!