Het is zomer op La Palma en onze gekochte en bij elkaar gehoarde plantjes hebben veel water nodig. Tot afgelopen week gaven we alle planten en boompjes met de emmer en de gieter water. De plantjes vinden het prima en vooral de verzamelde struikjes hebben het goed naar hun zin. Maar we krijgen langzamerhand steeds meer plantjes om te verzorgen en met het verder inrichten van onze tuinen werd het tijd voor een makkelijkere aanpak.
Al toen we een paar jaar geleden het grondstuk kochten stond op het hooggelegen deel van het terrein een enorme waterbak. We hadden al snel het idee om die te gebruiken als voorraadbak voor onze irrigatie. We knapten em op, maakten de bak waterdicht en begonnen begin juni de bak te vullen met schoon bergwater. Een klein straaltje water van 1,5 a 3 liter per minuut (1 a 2 waterrechten) stroomt sindsdien in het grote bassin. Zo nu en dan moest de buitenwand nog even worden bijgepunt om de tank zo waterdicht mogelijk te maken. Heel langzaam steeg het water tot enkelhoog, kniehoog en inmiddels zo hoog dat we bijna moeten zwemmen om de wanden te controleren op loslatende verf en scheurtjes.
Een paar weken geleden bereikte het water het niveau van de Grote IJzeren Buis waar Alexi en Juan Carlos destijds een afsluiter op hadden gemaakt in Casa Gerard. Door deze buis gaat het water van de tank naar onze tuinen stromen.
Na het openzetten van een grote oude gietijzeren schuif blijkt dat een ijzeren koppelstuk een beetje water lekt en opnieuw moet worden gelast. Als we Jorge vragen hoe we dit het beste kunnen maken, blijkt de oplossing al onderweg. De betonmolen waar zij het beton voor de afdekvloer mee aan het draaien zijn is kapot en er is een lasser onderweg om de boel weer aan elkaar te lassen. De behulpzame man vindt het geen enkel bezwaar om het koppelstuk in Casa Gerard even aan te punten. Ook Jorge en Angel vinden het in elkaar knutselen van de slangen leuker dan het draaien van het beton en helpen ons op weg met de eerste verbindingen.
We hebben bedacht het irrigatiesysteem in 2 delen aan te leggen. Voorlopig leggen we een basissysteem aan met grote buizen. Vanuit de grote buizen wordt het water steeds verder verdeeld in kleinere buizen. In de toekomst willen we aan de laatste kleine buizen op verschillende plekken een sproei- of druppelsysteem koppelen voor de tuinen van de vakantiehuisjes en de fruitboompjes.
Naast ons systeem leggen we ook direct een aansluiting aan voor onze toekomstige buren. Een grote buis zal naar hun huis gaan zodat zij ook water uit het enorme waterbassin kunnen gebruiken. We leggen ons systeem aan binnen in Casa Gerard. Het systeem begint met een filter. Daarna houden we ruimte voor een pomp. Omdat het water voor de beregening rechtstreeks uit het bassin komt is de waterdruk slechts afhankelijk van de hoogte van het waterniveau. Op dit moment zit er in het bassin een meter water. Het bassin staat op de hoogte van de tuinen rond Casa Gerard. In deze tuinen staan op dit moment onze meeste plantjes. Eén meter waterhoogte resulteert in een druk van 0,1 bar. Dat is misschien net genoeg om een stroompje water op gang te brengen, maar zeker niet genoeg voor een bevloeiingssysteem. Zelfs als het water in het bassin stijgt tot de maximale hoogte, zal de druk op dit terras niet hoger worden dan 0,4 bar. Ter vergelijking: op waterleidingen in Nederland staat tussen de 1,5 en 2,5 bar druk. Dat zullen we minimaal ook nodig hebben voor het beregeningssysteem. Vandaar de pomp in de toekomst. De Karmando-tuin naast ons huis ligt ongeveer 3 meter lager dan het waterbassin. De druk op de leidingen zal daar op dit moment 0,4 bar bedragen en de druk op het daaronder gelegen terras loopt op naar 0,7 bar. Puur door het verschil in hoogte. Nog niet genoeg voor een beregeningsinstallatie, maar voorlopig al wel genoeg om de plantjes met de slang te besproeien.
Het irrigatiesysteem is verdeeld in 3 groepen. Eén voor de terrassen ten noorden van ons huis, één voor ons terras aan de zuidkant en één voor de tuinen van de vakantiehuisjes en de nog te planten sinaasappelboompjes op Antonio’s Paadje. We kopen een royale hoeveelheid buizen, koppelstukken, hoekstukken en afsluiters bij de Bolsa de Aguas, een bouwmarkt voor de boeren, een beetje vergelijkbaar met de ouderwetse boerenbond. Het blijft opmerkelijk hoe goed en vriendelijk we elke keer geholpen worden bij de verschillende winkels. Als we vertellen dat we aan het bouwen zijn in het naburige La Punta en dat Oscar onze aannemer is, zet de medewerker de gekochte onderdelen zonder moeite op naam van het bouwbedrijf. De korting die Oscar krijgt wordt moeiteloos doorberekend en we krijgen alles mee zonder te betalen. De afrekening komt later wel binnen via Oscar. Kwestie van vertrouwen.
Na een paar dagen uitrollen en verbinden zit alles op z’n plek en draaien we de hoofdwatertoevoer open. Geen water….
Alles nogmaals nagelopen en vaster gedraaid….nog geen water….
Alles goed aangesloten, water genoeg in de tank, watertoevoer open, afsluiter open……
Ach natuurlijk…. De wet van de communicerende vaten. We hebben de verdeel-unit net iets hoger gehangen dan de Grote IJzeren Buis. En het niveau van het water in het waterbassin ligt maar net boven de Grote IJzeren Buis. We missen waterdruk in de toevoer. Als het water uit het bassin wil communiceren met het water in de leidingen, moeten ze natuurlijk wel verbonden zijn. Het water zal niet door de verdeler stromen zo lang er nog lucht bovenin de verdeel-unit zit. We sluiten nog een T-stuk aan op de verdeel-unit met een afsluitbare slang naar boven om het systeem van bovenaf bij te vullen.
Nu kan de knop om en stroomt het water naar de buizen. De gieter en de emmers kunnen voorlopig aan de kant.
Gelukkig maar
Anke
Heel vernuftig!
Mooi werk!
De wet van “de communicerende vaten”, even graven in wat we vroeger op school geleerd hebben en dan blijkt dat die les zijn wetmatigheid niet verloren heeft. Geweldig!