Limpio

Het gaat heel goed met ons Spaans. Ik heb zelfs al mijn eerste telefoongesprek gevoerd met een vriendelijke dame die alleen Spaans sprak. We hadden vandaag gepland om naar het afvalscheidingsstation te gaan om de deels verbrande rommel van de zwervers weg te brengen. Het afvalscheidingsstation zit een kwartiertje verderop en om naar binnen te mogen moet je eerst telefonisch een afspraak maken.

En dat ging prima. Het maken van de afspraak in ieder geval. Natuurlijk zorgde mijn imperfecte Spaans voor nogal wat hilariteit aan de andere kant van de lijn, maar we kwamen er prima uit en we waren vanmiddag welkom om het afval te komen brengen.

Mijn relatie met afvalscheidingsstations in Nederland was vrij wisselend. Ik heb veel stations bezocht in de tijd dat ik een antiekzaak had en we hele inboedels leegruimden. Meestal was de beste techniek om zo snel mogelijk richting een bak te rijden waar het meeste afval in moest, om vervolgens zo snel mogelijk alles in die container te gooien. Als de medewerker dan langs kwam om over onze schouders mee te kijken wat we aan het doen waren, brachten we snel iets naar een andere daarvoor bestemde container en de medewerker was direct tevreden met onze scheidingsdrang. Af en toe koste het iets meer moeite, maar meestal was het eindresultaat dat de rommel was achtergebleven en wij leeg naar huis konden.

Dat was ook vandaag het plan. We werden vriendelijk welkom geheten door de medewerker die het afvalscheidingsstation beheert. Mijn naam stond op zijn lijst en toen we vertelden wat voor soort afval we kwamen brengen verwees hij ons naar de container waar we konden lossen. Hij hielp mee. Natuurlijk hadden we alles in grote zwarte vuilniszakken gepropt. Maar een afvalscheidingsstation is geen afvalscheidingsstation als het afval niet gescheiden wordt, dus het afval moest uit de plastic zakken, want dat is plastic. En die deels verbrande inhoud van de zakken….daar zat hier en daar een stukje ijzer of ander plastic in….

Zo kon dat natuurlijk niet, want, dit is een afvalscheidingsstation. We werden verzocht het afval naar een andere container te brengen. Daar moest het afval uit de zakken. Maar omdat het afval veel te divers was, zat de man al na 2 zakken weer met zijn handen in het haar (figuurlijk). Op deze manier werd zijn keurig gesorteerde winkeltje binnen no-time een puinhoop, en dat was duidelijk niet de bedoeling.

Een afvalscheidingsstation is op La Palma een betrekkelijk nieuw begrip. Eigenlijk staan nog steeds overal langs de kanten van de wegen containers waar je min of meer gescheiden je afval in kunt deponeren. Omdat er toch nog veel mensen zijn die hun afval niet in deze containers stoppen, of zelfs in de natuur gooien, zijn de afvalscheidingsstations bedacht.

Maar ons restafval zat duidelijk niet in het schema van de bedenker van het afvalscheidingsstation en de arme medewerker brak zijn hoofd over het aanstaande probleem. Ik suggereerde dat het misschien beter zou zijn als we ons afval in een container langs de weg zouden deponeren. Uiteindelijk wordt het allemaal door dezelfde organisatie, de Cabildo, opgehaald. En zo konden we voorkomen dat ons ongesorteerde rommeltje in zijn nette winkeltje terecht zou komen. De man was zichtbaar opgelucht met deze uitkomst. Hij was zelfs zo blij dat we de zakken die we al leeggekieperd hadden mochten laten liggen, dat zou hij later vanmiddag wel sorteren. Het was toch niet druk.

Op de terugweg hebben we uiteindelijk alle overige zakken en andere rommel verspreid over een stuk of 6 containers weggegooid. En zo zie je maar weer, ook op La Palma komt altijd alles goed, al gaat het altijd anders dan je van tevoren had gedacht.