Nieuwkomers

Ik weet het nog goed. Onze eerste stappen op weg naar een nieuw bestaan op La Palma. Boordevol vragen over de mogelijkheden benaderden we Nederlanders die de stap vóór ons hadden gezet. Om tafel met Rogier over de financiële mogelijkheden en met Hans en Ank en Ruud en Teunis, die al verder waren in het proces van bouwen op een ver eiland.

We kwamen er al snel achter dat we onze eerste plannen veel te rooskleurig inkleurden. Maar we bleven positief en schaafden met de hulp van onze eerste kennissen op La Palma langzaam naar een werkbaar plan om vervolgens met Rogier op pad te gaan op zoek naar een geschikte locatie voor ons project. Het was 2018.

We zijn inmiddels ruim 5 jaar verder. Ons bouwproject is in de laatste fase beland. Ons huis is zo goed als af en de eerste huurders hebben tevreden in onze vakantiehuisjes verbleven. Het plan dat er 5 jaar geleden lag, is zo vaak gewijzigd dat we de tel zijn kwijtgeraakt. De Palmese realiteit was uitdagender dan verwacht en het project leek af en toe meer op een cursus omgaan met teleurstellingen dan op het opbouwen van die vlekkeloze toekomst die we hadden verwacht. Maar we hielden vol. Waar wij ons vastbeten in dingen die niet volgens plan gingen, kregen wij gelukkig vaak te horen dat het project toch wel erg mooi aan het worden is. En omdat er steeds meer bekenden, familie en vrienden verblijven in de gastenhuisjes komen we er steeds meer achter dat ons project er wezen mag.

Het hele verhaal van onze ervaringen tijdens het project hebben we bijgehouden op dit blog. En dit blog is ook één van de redenen dat we de laatste tijd veel mensen leren kennen die ook een bestaan willen opbouwen op La Palma. Maandelijks komen er soms meerdere verzoeken binnen om over ons project te praten. En wij vinden dat eigenlijk best heel leuk. Het praten over ons project laat ons ook weer inzien hoe mooi het allemaal geworden is, hoe hard we gewerkt hebben en ook hoe blij we zijn dat het bijna klaar is.

Ik herken het goed, het enthousiasme van de nieuwkomers. Met halve en hele plannen onder hun arm vertellen ze vol vuur hoe zij de rest van hun leven op ons eiland willen doorbrengen. Hetzelfde enthousiasme dat wij onderweg in ons project af en toe een beetje kwijt raakten. We willen ze het liefst zo veel mogelijk vertellen. Over de kosten van bouwen, de mogelijkheden van grondstukken, de soms verstikkende bureaucratie, regels en normen, kosten en baten. Hun behoeden voor de vele fouten die wij hebben gemaakt, ons tegelijkertijd realiserend dat zij weer fouten zullen maken die wij niet tegenkwamen.

Ik vraag het me soms af. Moet je nieuwkomers wel zo veel informatie geven. Het is het moment waarop hun eerste enthousiasme overgaat in de beperkingen van de realiteit. De droom die niet zelden al op een stoel bij ons op het terras verandert in een vrijwel kansloze missie…. Misschien is het wel beter om niet alles op voorhand te weten. Hoe was dat bij ons gegaan. Als wij alles wat we nu weten over het bouwen van zo’n groot project in den vreemde hadden geweten, waren we er dan wel aan begonnen?

De laatste weken komt er een beetje rust in ons project. Met de huisjes regelmatig bezet slijpen we aan de laatste details. Mede door de reacties van de eerste gasten, gaan we steeds meer inzien dat we ondanks alles het hele project niet beter hadden kunnen doen. De onvolkomenheden die wij nog zien in de bouw, slijten weg in de tijd. Wat blijft zijn 3 prachtige huisjes op een bijzonder mooie locatie. Ons wordt verzekerd dat de verhuur van onze huisjes een succes zal worden. Heel langzaam komen we er achter dat het ons lukt om een bestaan op te bouwen op La Palma. En voor alle nieuwkomers die ook op ons prachtige eiland willen wonen is ons beste advies: Elk plan is prima, zolang je maar bereid bent om de wijzigingen die gaan komen in het plan enthousiast te aanvaarden.