De verlengde termijn van de verkoper om het grondstuk definitief aan ons de verkopen loopt dit weekend af. Omdat er zeker de laatste tijd nogal wat tegenslagen in het verkoopproces zaten, leek het ons begin deze week een goed idee om aan onze projectontwikkelaar te vragen of hij nog laatste hobbels op de weg verwachtte.
De hoed is groot, en er is al veel uit gekomen. Rogier ging op zoek naar konijnen. De eerste was snel gevonden. In het vorige blog schreef ik dat we 3 opties hadden over het grondstukje boven de watertank. De verkoper is blijkbaar niet de eigenaar van dit stukje, maar hij heeft het in het voorlopige koopcontract wel aan ons verkocht. Nadat we deze onverwachte tegenslag te boven waren gekomen gingen wij voor de optie 2: wij hebben een prijs voor het grondstuk betaald per m2, hij rekent bij verkoop de m2 die hij niet heeft verkocht niet mee. Vrij coulant naar ons idee. Rogier kwam er achter dat optie 2 niet bestond. Verloren in de vertaling. De verkoper wil de helft van de m2 in mindering brengen op de koopprijs (optie 1)…zucht. Op één of andere manier lijken wij steeds degene te zijn die moeten buigen om de verkoop tot stand te brengen. Natuurlijk hebben we nog altijd de nucleaire optie achter de hand, optie 3. Maar we hebben eigenlijk geen zin om in dit stadium van het proces alles af te zeggen en helemaal opnieuw te beginnen. We vrezen dat de verkoper dat ook erg goed weet.
Helemaal onder in de hoed leek nog een flink konijn te zitten. Rogier belde in volledige verwarring dinsdag op. Hij had de hele dag gebeld naar de gemeente en zijn notaris en had uitgebreid overlegd met zijn collega, de aankoopmakelaar. Er was een probleem met de registratie van het grondstuk. Als op La Palma een grondstuk wordt overgeschreven wordt deze bij het kadaster op naam van de nieuwe eigenaar gezet. Dit gebeurt via de notaris bij de overdracht. Daarnaast moet het eigendom geregistreerd worden in een register van eigendomsacten. Hier ging de schoen wrikken. De verkoper heeft de aanvraag voor registratie van de verschillende grondstukken die hij aan ons gaat verkopen pas in oktober ingediend bij het register. Na onderzoek van Rogier bij de gemeente, bleek dat het hele proces van de registratie zo maar en jaar in beslag kan nemen. Dat zou betekenen dat wij pas in oktober volgend jaar zouden mogen beginnen met de bouw. Ook van ons eigen huis. Dit betekent dat ons hele project weer meer dan een half jaar uitstel oploopt. Na alles dat er al de laatste maanden was tegengevallen, zagen we het project voor het eerst echt verdampen. Moesten we na alles nu toch echt gaan voor de nucleaire optie 3?
Achteraf bleek het gelukkig toch anders te zijn. Na overleg op dinsdagavond, belde Rogier woensdag de verkopend makelaar. Gewoon om te overleggen hoe het nou precies zat, en waarom hij dit soort zaken niet eerder aan ons had gemeld. Hij is per slot van rekening wel de verkopend makelaar. En op La Palma wordt de verkopend makelaar voor de helft betaald door de koper. Hij mag ook wel een beetje aan ons belang gaan denken in dit proces. De verkopend makelaar, Volker, zat net bij zijn notaris om wat zaken te regelen. Meteen even duidelijk nagevraagd hoe het zat. Anders dan Rogier dacht, blijkt de registratie vooral een notariële aangelegenheid te zijn. En bij de notaris van Volker werd snel duidelijk dat de registratie van dit grondstuk al 3 maanden na de aanvraag geregeld zal zijn. Dit kan dan parallel lopen aan de aanvraag voor de bouwvergunning. Een schijnkonijn in de hoed.
Weer blijkt de afstand naar La Palma groot. En het opzetten van ons project is op afstand gewoon lastig. Iedereen zegt dat hij van goede wil is, maar telkens zijn er weer konijnen in de hoed, of schijnkonijnen, zoals de laatste. Het ene moment denk je weer dat alles op de rit is, een volgend moment staat het weer aan de rand van de afgrond. Het kost ons veel energie. We hebben beide het idee dat het proces makkelijker zou verlopen als je er dichter bij bent. Gewoon even langs gaan als je niet precies weet hoe het zit, eventueel samen met projectontwikkelaar of makelaar. Dat scheelt een boel konijnen en verkeerde verwachtingen. Een les voor het vervolg van het project. Want een vervolg gaat er komen. Nadat optie 3 opnieuw is af geserveerd, hebben we weer moed voor het vervolg. Volgens Rogier is de hoed verder leeg. Laten we daar maar vertrouwen in hebben.
We hebben afgelopen week bij de verkopend makelaar een oplossing aangeboden voor de compensatie voor de verloren vierkante meters. Omdat wij toch pas over 2 weken naar La Palma gaan om (hopelijk) het definitieve koopcontract te tekenen, hebben we de verkoper een weekje extra gegeven om de laatste dingen te regelen. Als teken van goede wil. En zodat hij akkoord zal gaan met ons laatste voorstel. Wij wachten weer af, nog 2 weken. Dan gaan we naar La Palma. Mocht er toch nog een konijn uit de hoed komen, dan zullen we die tijd gaan besteden om iets anders te zoeken. Als de hoed leeg blijkt, hebben we eindelijk de eerste hobbel genomen. Pfff
Het is zeker pfff.
Petje af voor jullie geduld!