Qué desastre

We zijn inmiddels wel wat tegenvallers gewend tijdens ons project. Het voortraject en zeker ook het bouwproces zijn zeker niet vlekkeloos verlopen. Maar we zijn inmiddels wel wat gewend. We denken elke keer dat onze cursus “Omgaan met teleurstellingen” wel zo’n beetje is afgerond en dat we in een volgende fase aankomen. Die fase noemen we de cursus “Omgaan met veranderende situaties”. Een klein verschil, maar met iets meer berusting.

Nog een paar maanden en dan is de bouw klaar. We hebben telkens het idee dat naarmate de bouw vordert, we de grootste tegenslagen wel zo’n beetje overwonnen hebben. Maar het is onvoorstelbaar hoe veel er zeker de laatste tijd mis gaat. Soms is het gewoon pech of gebrek aan goede materialen of goede arbeidskrachten, veel vaker is het een slechte planning of een domme fout.

Een ware opsomming van fouten was vandaag het slotstuk van een week vol tegenslagen. Het geeft duidelijk aan waarom het soms erg lastig is een ambitieus project neer te zetten in een vreemd land. Het slotstuk was de plaatsing van binnendeuren in ons huis. Deze zijn weken geleden geleverd en moeten deze week “versneld” worden geplaatst. We krijgen morgen gasten uit Nederland en zij slapen in onze logeerkamer en dan zijn binnendeuren beslist handig. Over waarom niet in één van de vakantiehuisjes? later meer…

Er worden 3 deuren geplaatst. Iemand moet in het voortraject de deuren hebben opgemeten, maar, je raadt het al, alle deuren zijn te breed en moeten worden ingekort. Het huis zit binnen no time helemaal onder het stof. Dat wordt dweilen. Bij het uitpakken blijkt er in een van de slaapkamerdeuren een gat zit voor een slot, maar in de deur naar de badkamer niet. Deze oplossing is nog eenvoudig: binnenkort kunnen zowel de badkamer als de logeerkamer op slot. Zullen de gasten leuk vinden. Ook blijkt dat het kozijn voor de badkamerdeur zo is gemaakt dat de deur naar links opendraait in plaats van naar rechts en heeft één van de andere deuren een flinke kras opgelopen. Hoe veel kan er verkeerd gaan met drie deuren? Of zullen we, zoals we geleerd hebben tijdens onze cursus “Omgaan met teleurstellingen”, zeggen ach….bijna goed?

Het volgt zogezegd op een week vol met dergelijke verrassingen. Gisteravond was er ook één van formaat. Omdat timmerman Juan Carlos bezig was met de voorbereiding voor het plaatsen van de binnendeuren, was ons toilet even niet te gebruiken. Gelukkig waren Jorge en Angel eerder deze week klaar met de badkamer in het eerste vakantiehuisje en kon dat toilet worden gebruikt.

Maar wat zit die hoog!! Wij nameten. Een standaard toiletpot hangt in Spanje op 40 cm excl. bril. In Nederland kiezen veel mensen tegenwoordig voor een iets hogere oplossing en wij hebben in het voortraject na lang passen en meten gekozen voor een hoogte van 45 cm. En het toilet in ons huis is destijds door loodgieter Jesús op die hoogte geplaatst. De toiletpot in het eerste vakantiehuisje blijkt op 50 cm hoogte te hangen. Dat is een hoogte die in bejaardenhuizen veel wordt gehanteerd. En we hadden nog zo gezegd dat we dezelfde hoogte wilden als bij ons. Jesús is wel 10 keer heen en weer gelopen om te meten. Het verschil is maar 5 centimeter, maar de consequentie is groot. Jorge hoort het na een week van tegenslagen verzuchtend aan. “Qué desastre”. Wat een zooitje. In opdracht van Oscar wordt de net geplaatste pot er weer helemaal uitgehakt.

De meest vervelende tegenslag kwam eerder deze week. Morgen komt er voor het eerst sinds we in ons nieuwe huis wonen familie langs om ons project te bekijken. Broer Jaap komt met Sandra. We overleggen al tijden met Oscar dat we het eerste huisje op tijd af willen hebben voor onze gasten. Hij heeft lang volgehouden dat dat wel moest lukken. Dinsdag kwam hij schoorvoetend vertellen dat het toch niet gaat lukken. Het lukt hem niet om stukadoors te regelen die het prutswerk van Pepe kunnen oplossen. En een ploeg stukadoors die hij kent uit het naburige Tenerife kan op zijn vroegst over 2 weken beginnen. We hadden er al een beetje rekening mee gehouden. Maar een ander groot bezwaar is dat het vakantiehuisje nog geen ramen en deuren heeft. En hoewel de kozijnenmakers hadden beloofd hun best te doen om alles op tijd af te hebben, blijkt dat een deel van de onderdelen nog onderweg zijn en zeker niet klaar zullen zijn voordat onze gasten komen. Vooral Jorge heeft er flink de P in. Hij heeft samen met Angel de laatste week hard gewerkt omdat hij graag wil dat het huisje op tijd af is voor onze gasten. En hij wil het graag netjes afmaken sinds hij heeft gehoord dat broer Jaap ook in de bouw zit en dat die erg benieuwd is naar hun werk.

Toch kunnen we ook deze vervelende tegenslag vrij snel een plek geven. En als Oscar vraagt hoe hij de gebrekkige planning kan compenseren, willen we daar niets van weten. We hebben een alternatief en dat is de logeerkamer in ons huis. Jaap en Sandra zijn niet zo veeleisend. Misschien is het wel het tweede deel van onze cursus dat ons hier helpt. Of was het omdat het slechts de eerste was van een reeks tegenslagen deze week?