Maart 2019 bekeken we voor het eerst het grondstuk in La Punta. Op één dag, samen met nog een stuk of 8 andere percelen. Vooral Anita was direct verkocht. Op dit stuk land op La Palma gaan wij onze huisjes bouwen. De onderhandeling verliep voorspoedig en in april hadden we (mondeling) overeenstemming over de prijs. We waren rond die tijd al ongeveer een jaar bezig met de voorbereiding. Ons was verteld dat we bij de aankoop van een grondstuk rekening moesten houden met een paar belangrijke ambtelijke zaken. Natuurlijk was daar het bestemmingsplan. Het was één van de redenen waarom dit grondstuk voor ons geschikt is, je mag er zowel woonhuizen als huizen voor de verhuur op bouwen.
Daarnaast begrepen we dat het niet altijd gebruikelijk was dat grondstukken goed waren geregistreerd. Op La Palma heb je hiervoor 2 instanties: het Kadaster, daar wordt aangegeven wat de exacte coördinaten en afmetingen van het grondstuk zijn, en het Registro, waar wordt geregistreerd wie de eigenaar is.
Dus wij vroegen al voordat we de onderhandelingen begonnen aan de verkopende makelaar hoe het zat met de registratie van de grondstukken. Hij wist ons te melden dat zowel kadastraal, als in het Register alles voor dit grondstuk prima was geregeld, anders zou hij het natuurlijk niet in de verkoop aanbieden. Maar op La Palma lopen dingen nogal eens anders dan je op voorhand denkt. Toen de onderhandelingen waren afgerond en we het tijdschema samen met de makelaar doorliepen bleek het allemaal toch niet zo eenvoudig te liggen als gedacht. We praten nog steeds over de periode maart/april 2019, iets meer dan 2 en een half jaar geleden.
Maar we lieten ons niet uit het veld slaan en met in ons achterhoofd dat dit toch een beetje integreren op afstand was, begonnen we een lang traject. Het eerste deel van het traject was de overdracht van het grondstuk. Omdat we hadden begrepen dat zowel de registratie bij het Kadaster, als de inschrijving in het Registro niet goed voor elkaar waren, lieten we in het aankoopcontract opnemen dat de verkoper dit proces zou regelen en betalen. Na veel gesteggel met vooral een onwillige verkoper konden we afgelopen december na dik anderhalf jaar de eerste fles bubbels opentrekken en was de aankoop definitief. Althans, er moest op het laatste moment nog iets worden gewijzigd. De verkoper had zijn eigendom wel erg royaal ingeschat en de aanpassing hiervoor in het koopcontract had nogal wat consequenties. Omdat de notaris inmiddels ook wel genoeg had van de houding van de verkoper tekenden we het “definitieve” contract.
Daarna moest de verkoper aan de slag met het inschrijven van de verkochte kavels in het Kadaster. Het is erg Nederlands om je af te vragen waarom hij daar niet alvast mee was begonnen. Natuurlijk waren de metingen die nodig waren voor de vastlegging in het Kadaster al klaar, anders kon het grondstuk niet worden verkocht. Een paar maanden later zagen we dat de kadastergrenzen opnieuw waren vastgesteld.
Nu nog alles op naam zetten bij het Registro. Normaal duurt de inschrijving van een grondstuk bij het Registro een paar maanden. Zij kwamen er echter achter dat de verkoper 2 documenten vergeten was in te leveren. Daarnaast was het contract dat we voorlopig hadden getekend in december nog niet definitief. En een contract zonder definitief stempeltje is geen contract. Eind augustus, toen we een paar weken op La Palma waren, werden we opgeroepen om bij de notaris te verschijnen om ook onder het definitieve contract een handtekening te zetten. Dit laatste document maakte het hele pakket compleet, het Registro kon eindelijk aan de slag.
Twee weken geleden zagen we op de website van het Registro dat er schot in de zaak kwam. Even later kregen we bericht van de makelaar dat het Registro het grondstuk op onze naam had gezet. Het duurt iets meer dan een week voordat de documenten bij de notaris zijn. De post voor de notaris wordt één maal per week opgehaald bij het Registro, zij hebben geen haast. Afgelopen maandag konden we langs komen om de inschrijving bij het Registro, de Escritura, op te halen. In de bijgevoegde mail van de notaris zat de nota voor de inschrijving. In plaats van de verwachte post van ongeveer 350 euro, bleek dat we ongeveer 1500 euro moesten bijbetalen. We waren stomverbaasd. Hoe kon alleen een simpele inschrijving op naam zoveel kosten. Ook onze aankoopmakelaar kon geen verklaring vinden. Maar het Registro is een vrijwel onbenaderbaar bastion. Het is mogelijk om er een gesprek aan te vragen, maar onze aankoopmakelaar waarschuwde ons meteen dat dit zeker geen makkelijke weg zou worden. En we zijn zo dicht bij die fles bubbels om te vieren dat het aankooptraject na meer dan 2 en een half jaar eindelijk is gelukt. Wat nu?
Anita is in haar vorige werk gewend om met tabellen en cijfertjes om te gaan. Hierdoor heeft zij een antenne ontwikkeld voor het opsporen van fouten in een overzicht. Toen we de laatste nota vergeleken met de nota van de inschrijving van 2 grondstukken die al waren geregistreerd bij het Registro, bleek dat er een paar posten op stonden waarvan wij het idee hadden dat die beslist geen betrekking hadden op de tenaamstelling. Dit waren kosten voor de registratie van het grondstuk zelf. En daarvan hadden we destijds zo duidelijk in het aankoopcontract laten vastleggen dat ze voor de rekening van de verkoper zouden komen.
Toen we eenmaal duidelijk hadden waar de fout volgens ons zat, gingen we terug naar de notaris. Wellicht kon zij voor ons contact opnemen met het Registro voor een wijziging van de nota. Maar de dame was onverbiddelijk, als wij een wijziging van deze nota wilden, moest daar een stempel op komen van het Registro, en daarvoor moesten we zelf maar een afspraak maken bij het bastion aan de andere kant van het eiland. Met ons beperkte Spaans zou dat waarschijnlijk niet lukken. Dan maar een laatste poging bij de makelaar. Ik vertelde in een eerder blog al dat we een wisselende relatie met de man hadden. Veel was in het voortraject anders gegaan dan hij ons had verteld, en op zijn werkwijze was zeker wel het één en ander aan te merken. Maar we hebben altijd de goede vrede bewaard. Hij begreep eigenlijk direct wat we bedoelden en, belangrijker, hij beet zich direct in de oplossing van het probleem vast.
Vrijdagochtend was het zo ver. Blijkbaar was er bij het Registro een foutje gemaakt en wordt de nota herzien. De makelaar krijgt het zelfs voor elkaar dat we de Escritura direct mee krijgen. We mogen de aangepaste rekening later wel betalen. En we liepen naar buiten met de eigendomsacte onder de arm. Twee jaar en 7 maanden na de mondelinge koopovereenkomst is deze belangrijke hobbel genomen.
Op naar de volgende horde, de bouwvergunning. De aanvraag voor de bouwvergunning loopt al een tijdje, maar voordat de gemeente deze kan afgeven hebben zij de eigendomsakte van het grondstuk nodig. Die gaan we maandag brengen. We verwachten dat deze horde minder hoog zal zijn. Het gemeentehuis van Tijarafe is zeker geen bastion. We zijn er al diverse keren geweest en de contacten zijn altijd zeer correct. We hopen dat het stempeltje er snel op staat.
Oscar, de aannemer die onze huisjes gaat bouwen is niet zo van de stempeltjes. Omdat we ruim voldoen aan de bouwnormen wil hij ook zonder stempeltjes zo snel mogelijk aan de slag. Misschien zelfs al komende week. Eerst maar even de Escritura naar het gemeentehuis brengen maandag. Maar nog eerder zijn er de lang verwachte bubbels.
Eind goed al goed ?
We denken dat we deze taaie hobbel achter ons kunnen laten, maar als we een ding de afgelopen jaren wel hebben geleerd: Op la Palma lopen dingen nogal eens anders dan je op voorhand denkt, maar meestal komt het uiteindelijk wel goed.