Gisteravond zijn we terug gekomen uit La Palma. De terugvlucht verliep prima. Het vliegtuig was nog niet voor een kwart gevuld. Van de vriendelijke stewardess mochten we zelfs verplaatsen naar een rij met meer beenruimte, uiteindelijk zaten we bij de nooduitgang met de stoel tussen ons vrij. Omdat we alleen met handbagage reizen waren we al snel de luchthaven Van Düsseldorf uit en zaten we in de auto terug naar ons tijdelijke huisje in Voorthuizen. Eindelijk mocht na een hele dag het mondkapje af, heerlijk… In Spanje is het verplicht om op openbare plaatsen een mondkapje te dragen….we kunnen geen mondkapjes meer zien. De komende 10 dagen moeten we in quarantaine omdat de Canarische eilanden tot oranje gebied zijn verklaard. Op buureilanden Tenerife en Gran Canaria liep het aantal besmettingen de laatste tijd weer wat op, op La Palma zijn bijna geen besmettingen. Jeroen is nog een dikke week vrij, Anita kan thuiswerken, de boodschappen zijn geregeld. Wij zijn klaar voor een rustige week. Samen met Poes op de bank of met de bouwtekeningen op de tafel. Vroeger was La Palma voor ons een vakantie-eiland, de laatste paar keer was het een reis vol met afspraken en begint het op werken te lijken.
Tijdens ons bezoek de afgelopen 2 weken is er veel gebeurd. We hebben geprobeerd uit te rusten en ook iets van een vakantiegevoel te krijgen maar dat was niet makkelijk. Omdat we in de buurt waren wilden we ook zoveel mogelijk regelen, op afstand is dat toch een stuk lastiger. Natuurlijk was onze belangrijkste reden om te gaan: het tekenen van het koopcontract en eigenaar worden van Ons stukje La Palma. Hoewel we vooraf verwachten dat dit al in de 1e dagen van onze reis zou gebeuren, duurde dit toch al met al de hele eerste week. Tussendoor kregen we eindelijk de laatste begroting van de architect voor de bouw van ons huis. En die viel flink tegen. De raming die we vorig jaar samen met hem hadden doorgenomen bleek te optimistisch. De begroting die hij nu had gemaakt viel bijna anderhalf keer zo hoog uit. Natuurlijk waren de huisjes op de tekening hier en daar aangepast, maar wij hadden juist het idee dat we de indeling logischer en voordeliger hadden gemaakt. Dit hadden we ook zo met de architect en de projectontwikkelaar doorgesproken. Gelukkig bleek dat in deze begroting soms gekozen was voor een ambitieuzere uitvoering dan eerder bedacht en bij het nader bestuderen bleek dat er nog wel het één en ander in geschrapt kon worden. Zo zien wij bijvoorbeeld het nut van luxe regenpijpen op een zonnig eiland niet zo in… Het grote Schrappen en Veranderen kan beginnen. Samen met Rogier, onze projectontwikkelaar. We gaan de komende weken opnieuw bekijken hoe we de begroting rond kunnen krijgen.
In de 2e week werd het tijd voor leuke zaken. Eindelijk verder met de uitwerking van Plan B. Afgelopen maandag nogmaals met Rogier naar Ons Grondstuk geweest om om precies uit te meten hoe de eigendomsgrenzen precies lopen en om door te spreken hoe we het plan het best vorm kunnen geven. Belangrijke eerste stap is het aanleveren van het Project Basico, voor het aanvragen van de bouwvergunning. Naast de tekeningen van de huisjes staat hierin hoe de indeling van Het Grondstuk precies zal zijn. We hebben hier al veel en lang over nagedacht, maar de plannen krijgen duidelijk meer vorm als je er staat. Rogier is een enthousiaste vent en er bleef die dag maar weinig tijd over voor onze andere geplande taak voor die dag: het snoeien van de amandelstruiken langs het toegangspad en het verwijderen van de dode avocado-bomen op de vlakke terrassen van de voormalige plantage. Ook zijn we al begonnen de oude buizen van het irrigatiesysteem weg te halen op het terras waar de 2 vakantiehuisjes gepland zijn. Zo kunnen de werktuigen van de huizenbouwer makkelijker het terrein op. We hopen ook dat we aan het eind van deze week nog enkele aannemers kunnen spreken voor een offerte en hebben het idee dat het scheelt als het gebied iets toegankelijker is. Aan het eind van de middag ziet het er al een stuk opgeruimder uit. Al was de rug van Jeroen niet zo blij met het gesjor aan alle dooie bomen.
Op donderdag zijn we met een eerste aannemer over het land gelopen. Het was een contact via Berto, de Palmese eigenaar van ons eerste vakantiehuisje. En Berto was gelukkig mee als tolk. Dit bezoek aan Het Grondstuk gaf weer stof tot nadenken. We hadden gedacht dat we 1 muur vlak onder de watertank moesten restaureren en 1 moesten verplaatsen om voldoende ruimte te maken voor ons huis op het middelste terras. De aannemer gaf aan dat ook de onderste muur moet worden meegenomen, nu kan je erbij en er is kans dat deze muur later verder kan instorten. Maar, muren bouwen is niet goedkoop… Schrappen en Veranderen.
drone-foto van ons huiskavel,
gemaakt door Rogier afgelopen jaar
Inspectie van de onderste muur
Nadat de aannemer weg was kwam er iemand uit de buurt langs. Hij maakte op ons een slordige en drukke indruk. Hij bleef maar praten en we waren blij met Berto als tolk. Hij wist ons te vertellen dat de weg die wij als toegangsweg willen gaan gebruiken privé-eigendom is. Hij belde gelijk iemand die Berto wist te vertellen dat het volgens hem een privé-weg was en dat er ook aan de overkant van de weg niets aan ons verkocht kon zijn. Slikken… wat nu weer…hoe kan dit? We besloten eerst maar terug te gaan naar ons vakantiehuis om alles op een rijtje te zetten. Uit ons koopcontract blijkt toch duidelijk dat we een stuk aan de overkant van de weg hebben gekocht en dat daar een weg tussendoor loopt. Rogier gaat het voor ons uitzoeken, we hopen op goed bericht.
Zo gaat het de hele tijd. We krijgen een bericht, schrikken daarvan, maar bij nader inzicht blijkt het toch niet helemaal te kloppen. Dan weer is er reden om onze plannen drastisch te herzien, een andere keer lossen de problemen op in zwoele zeelucht. De enige constante is dat het altijd anders is dan gedacht. Dat maakt het plannen zo lastig. We zullen er mee moeten leven. Het ene moment weten we niet hoe het verder moet en het volgende moment beseffen we dat we hier echt iets moois kunnen opbouwen.
De laatste ochtend zijn we natuurlijk nog even over ons land gelopen en hebben we alvast spullen in het huisje van het waterverdeelstation gezet. Werk- en zomerkleren die we komende vakantie hier weer nodig gaan hebben. In Ons huisje. Er zit nu een hangslotje op, zodat niet iedereen er zo maar in kan. Het was nog vroeg op onze dag van vertrek. De zon kwam langzaam over de berg op Ons land. Wat een prachtig stukje land op een prachtig eiland. En wat een rust….of is het de stilte voor de volgende storm.
Mooi geschreven!!