Starmus

Ons groene eiland met haar eeuwigdurende lente aan de zuidwestelijke punt van Europa is een erg rustige vakantiebestemming. Een uithoek waar wij ons nieuwe bestaan hebben opgebouwd. Wekelijks komen nieuwe rustzoekers genieten van ons eiland en de huisjes die we hebben gebouwd.

In de relaxte sfeer is het soms alsof de tijd op het eiland een beetje lijkt stil te staan. Veranderingen komen langzaam, zoals wij al hebben gemerkt tijdens ons project. Op cultureel gebied is er daarentegen enorm veel te doen. Palmeros houden van een feestje en al snel wordt er gezongen en komen er muziekinstrumenten tevoorschijn. Dit heeft in de loop van de tijd veel kunstenaars naar het eiland gebracht.

Starmus is een festival dat voor het eerst plaatsvond onder de uitgestrekte sterrenhemel bij de telescopen op de toppen van La Palma in 2011. Belangrijke wetenschappers op het gebied van ruimtevaart, biologie en chemie, maar ook kunstenaars spraken met elkaar over de aarde en de toekomst. Onder de aanwezigen waren onder andere Steven Hawkins, Niel Armstrong (die na het genieten van een heerlijke Palmese wijn zijn gedachten de vrije loopt liet over zijn wandeling op de maan) en Queen-gitarist Brian May.

Het festival bleek een blijvertje. Elk jaar op een verschillende locatie komen wetenschappers en kunstenaars bij elkaar om in een gemoedelijke sfeer en op een bijzondere locatie te filosoferen. De lijst met deelnemers is indrukwekkend.

Dit jaar kwam Starmus terug naar La Palma. Een caravaan aan bekende wetenschappers en artiesten streek afgelopen weekend neer op ons kleine afgelegen eilandje. En wij mochten er, geheel volgens traditie, gratis naar toe.

Hoogtepunt voor ons was gisteravond. Op het haventerrein in Puerto de Tazacorte, een kilometer of 5 van ons huis, en qua geluid eigenlijk in onze achtertuin, was een mooi podium opgebouwd. Op het programma stonden wat lokale en Spaanstalige muzikanten, Spaanse reggaeton muziek en de Starmus All-starband. Samen met Kees en Alice gingen we op tijd op pad. Met de aangekondigde namen, zeker van de Starmus All-starband zou het nog wel eens druk kunnen worden. Het bleek allemaal nogal mee te vallen. Aan de rustige boulevard zagen we voornamelijk strandgangers en ook het parkeren was eigenlijk geen enkel probleem. Tijd genoeg voor een hapje en een drankje en daarna op naar het festivalterrein. Laten we zeggen, we waren zeker ruim op tijd!

Op festivals houd ik wel van de combinaties van verschillende muziekstijlen. Bij het ene bandje blijf je even kijken, bij een minder interessante act haal je even een biertje voor de hele groep. In het begin hadden we alle tijd om een aantal biertjes te nuttigen, de Spaanstalige optredens blijven we lastig vinden. De muziek begint meestal goed, tot het moment dat er in het Spaans gezongen gaat worden of dat het accent komt te liggen op het ingestudeerde dansje. Maar er zaten toch ook wel verrassende optredens tussen. Het bleef erg rustig op het festivalterrein en voor de hoofdact konden we eenvoudig richting het podium lopen. En wat een hoofdact!!

Brian May schijnt een vaste bezoeker te zijn op ons prachtige eiland. Brian May is een van de oprichters en deelnemers van Starmus. En die rockers uit de jaren ’70/’80 kennen elkaar natuurlijk nog steeds goed. Natuurlijk hoop je dat hij zelf ook even meespeelt, maar de gelegenheidsband kon het ook zonder hem prima aan. De line-up was een ware traktatie, waar elk festival in Nederland zijn vingers bij af zou likken. De legendarische muzikanten speelden voor ons en slechts een paar duizend festivalgenoten hun prachtigste hits. Zanger Glenn Hughes (Deep Purple) werd bijgestaan door de veel jongere zanger van Whitesnake Dino Jelusick, op gitaar Ron “Bumblefoot” (oa. Guns ’n Roses), Tony Franklin op bas, Derek Sherinian (Alice Cooper) op piano en Ash Sheehan op drums. We zongen mee met klassiekers als Deep Purple’s “Highway Star”, AC/DC’s “Thunderstruck” en Black Sabbath’s “Heaven and Hell”, uitgevoerd door hun originele muzikanten. Wat een voorrecht om hier bij te mogen zijn.