Voeten

Dit zijn geen ontspannen voeten aan een zonnig subtropisch strand. Dit zijn vermoeide werkvoeten die de laatste tijd overal zijn geweest. Het was een drukke maand.

Eind november gingen ze voetsie naar Nederland voor een weekje. Ze begonnen met een leuk feest vanwege de 80e verjaardag van de moeder van Anita en het 30-jarig huwelijksjubileum van Anita’s moeder met Bas. In een gezellig zaaltje in Dronten gingen de voetjes van de vloer samen met familie en vrienden. De rest van de week Nederland bleven de voetjes bij PaMa in warme wollen sokken bij de kachel en moesten we helaas de overige afspraken afzeggen.

Ook bij terugkomst op La Palma wilden de voeten het liefst diep onder de wol kruipen. Maar als snel klopte aannemer Oscar op de deur, er wachtte nog een stevige klus voordat we konden verhuizen. De tegels binnen en buiten ons huis waren inmiddels (bijna allemaal) geplaatst en ons restte de taak om het laatste schilderwerk binnen en op het terras af te ronden. De voeten moesten ladders op en af en de tenen schuurden over de pas gelegde tegels om ook de laatste randjes boven de plinten netjes te kleuren. Daarna wachtte de keuken en dat had nogal wat voeten in de aarde. Nu het fraaie natuurstenen blad goed op de kastjes lag, kon je zien dat het echt niet verstandig was geweest om eerst te tegelen en pas daarna de keuken te plaatsten. De tegels die al maanden eerder door Jorge en Angel op de muren waren geplakt sloten natuurlijk niet aan op het blad…. Maar na wat meten en stellen kwamen we een heel eind en konden elektricien en loodgieter de apparatuur aansluiten.

Ondertussen waren de mannen van elektricien Freddy begonnen met het plaatsen van de zonnepanelen. Weer geen rust voor de voeten, alle batterijen en overige materialen moesten via een steil betonpad naar casa Gerard gebracht worden. Na het plaatsen van de panelen moesten alle boorgaten dichtgesmeerd worden met een waterdichte pasta, een hele klus om over het dak tussen de constructie door te kruipen met in de ene hand een kwast en in de ander het emmertje pasta.

Het weekend van 16 december kwam broer Marcel. Hij hielp alle zware en grote spullen alvast te verhuizen. We konden dat weekend een busje lenen van de aannemer en het was een mooie gelegenheid om ook aan de aannemer duidelijk te maken dat we toch echt voor de kerst definitief willen verhuizen. En dat was over een week!! We hebben er een gezellig weekend van gemaakt met natuurlijk een bezoek aan de gestolde lavastromen. Toen Marcel vorig jaar op bezoek was heeft hij de lavaspuwende vulkaan gezien en hebben we het stukje terrein opgeruimd dat we vanaf toen Terra Marcellis noemden. Nu hebben de voeten op de gestolde lava gestaan en zijn we via de nieuw aangelegde weg over de lava heen gereden.

Daarna was het nodig dat onze voeten Oscar, de aannemer, een schop onder zijn kont gaven. Het is natuurlijk fijn dat hij onze vakantiehuisjes zo snel mogelijk afmaakt, maar we willen toch echt met de Kerst in ons huis wonen. Nadat wij met ons bed voorbij kwamen zag hij de noodzaak in om eerst ons huis af te maken. Met 4 man sterk werd de rest van de week de laatste hand (en voet) gelegd aan ons huis.

En na die week, als alle werklui weg zijn voor een korte kerstvakantie, zitten er 2 paar heel vermoeide maar tevreden voeten op ons eigen “infinity” terras. Het is gelukt! Waar het 3 a 4 jaar geleden allemaal om was begonnen is zo ver. We wonen in ons eigen huis op La Palma.