Volcán: het gesprek van de dag

De vulkaan blijft de gemoederen flink bezig houden. Hier en in Nederland. Bij elk stevig aangezet bericht in de Nederlandse media proberen wij de zaken weer een beetje in perspectief te plaatsen. Ja, we wonen op een vulkanisch eiland, maar nee, niet op de rand van een vuurspuwende vulkaan…. Maar ook hier is de vulkaan het gesprek van de dag. Als wij op ons grondstuk aan het werk zijn, steken we altijd even de hand op naar onderbuurman Godon. “Hola vecino”. “Hola”, waarna hij in onnavolgbaar Palmees een verhaal verteld met steevast het woord “Volcán” erin. Het is een beetje ons stop-woordje aan het worden. Elke dreun of wolk die we zien: “Hola vecino, volcán”. Vanaf ons huis kunnen wij de vulkaan niet zien. We krijgen alleen het stof en de as die de lucht in wordt geslingerd als de wind uit het zuiden komt. Als de as en het stof van de vulkaan met een westen wind naar de oostkust drijven, wordt de luchthaven gesloten. Als de windrichting verandert en de landingsbaan weer schoon is, wordt de luchthaven weer geopend. Omdat het onzeker is welke dagen je kunt landen, zijn alle vluchten vanuit Nederland voorlopig geschrapt. Volgens ons speelt ook mee dat het toerisme door alle berichten flink is teruggelopen. Ook onze geplande vlucht begin december met Transavia is deze week gecanceld. We hopen dat Tui het tegen die tijd wel aandurft om op ons grotendeels prachtige eiland te landen.

Maar het verhaal gaat over het deel van het eiland waarop de vulkaan staat te brullen. Het naamloze beest dat inmiddels door de bevolking “El Monstre” wordt genoemd, spuwt genadeloos lava uit richting de zee. Toen de zee eenmaal was bereikt, verwachten we dat we in een stabielere fase waren beland. Een fase waarin de baan lava geen nieuwe verwoestingen bracht. Maar de stroom lava is onvoorspelbaar. Een nieuwe aftakking stroomt aan de zuidkant dwars door de bananenplantages naar de zee. Niets is op zijn tocht veilig. Tussen de twee lava-stromen ligt het leuke terras aan zee van Los Guirres. We waren er dit jaar nog niet geweest. Een leuk tentje met uitzicht op de ondergaande zon. Het restaurant is nu niet meer bereikbaar en het uitzicht wordt beperkt door twee muren van lava. Ik denk niet dat we er ooit weer zullen eten.

Afgelopen woensdag was een vrije dag. Omdat de wind uit de richting van de vulkaan kwam, zijn we naar het noorden gereden om de aswolk te ontvluchten. Een mooie rit naar Santa Domingo, helder weer en een heerlijke lunch in het restaurantje bij de kerk. Thuis wachtte ons een zwart terras. We vegen het maar weer op en als we na het vegen op het terras zitten in het zonnetje, zijn we alleen maar blij dat we in dit gebied wonen en niet dichter bij El Monstre.

Vannacht brulde El Monstre weer stevig. Een deel van de krater aan de noordkant stortte in en maakte de weg vrij voor een nieuwe stroom verderf. Het beest geeft zich nog niet gewonnen. We konden de trillingen voelen. Onze bedlampjes die we kunnen bedienen door ertegenaan te tikken, gingen vannacht spontaan aan.

Ondertussen gaat het leven gewoon door en genieten we vanaf ons land van de zonsondergang.

Wanneer de vulkaan stopt is niet te zeggen. Het kan nog wel even duren. We wachten het af. Vamos a ver…