Wandeling terug in de tijd

Afgelopen weekend maakten we een wandeling in het noordwesten van La Palma. We lieten onze auto achter in het dorpje Tijarafe en namen de bus naar het Plein met de klok in Puntagorda. Een fraaie wandeling door het oude boerenlandschap van la Palma bracht ons terug naar onze auto en terug in de tijd.

De wandeling is voor ons geen onbekend terrein. De eerste keer dat wij deze wandeling maakten kunnen we ons nog goed herinneren. Het was in 2018 en we waren bezig uit te vinden hoe we een bestaan op konden bouwen op dit prachtige eiland. In het voorjaar van 2018 was ook ons eerste gesprek met Rogier en Roger, die ons tijdens onze zoektocht gingen bijstaan. Rogier bracht ons langs verschillende huizen en percelen en heel langzaam begon Ons Project concreet te worden. We bespraken mogelijkheden en onmogelijkheden, leerden de ambtelijke regels beter begrijpen, verkleinden ons zoekgebied en vonden uit met welk budget we ongeveer rekening moesten houden.

Het eerste deel van onze wandeling voert ons door het dennenbos waar anderhalf jaar geleden een enorme brand woedde. De brand die ons huis in zo’n rap tempo naderde dat we onze belangrijkste spullen in de auto zetten voor een eventuele evacuatie. En die voor ons destijds gelukkig met een sisser afliep. Het bos begint zich al weer aardig te herstellen. De Canarische dennen lopen al weer uit en onder hen vormt zich op de verbrande bosbodem een nieuw en weelderig kleed van kruiden.

In de gehuchten Tinizara en Aguatavar gaat de wandeling langzaam bergafwaarts en komen we in het boerenbuitengebied dat destijds de grens was van ons zoekgebied. Ik weet nog dat ik destijds aan een eigenaar van zo’n oud boerderijtje vroeg of zijn landerijen te ook te koop waren. In ons primitieve Spaans kwamen we er met hem niet goed uit, maar we probeerden van alles in onze zoektocht naar een nieuw bestaan. Het boerderijtje staat er nog net zo onbewoond bij en ook de huisjes er omheen schreeuwen nog net zo hard als toen om een stevige renovatie. “Voor een gevorderde doehetzelver die een uitdaging zoekt”, zoals broer Hans het zo doeltreffend schrijft. De uitdaging zochten we zeker, we hadden alleen nog geen idee wat de toekomst voor ons in petto zou hebben.

2018 was ook het jaar dat we ons realiseerden dat we voor Ons Project meer geld nodig hadden dan ons spaargeld en de overwaarde van ons huis in Baarn. De broekriem moest aan en Anita maakte in Excel een fraaie prognose waarin stond hoeveel we elk kwartaal moesten overhouden wilden we de stap kunnen zetten. Uit de tijd van Jeroens antiekwinkel waren nog een paar dingen over die ook verkocht moesten worden om het financiële gat te dichten. En ik weet nog goed dat het verlossende woord van een museumdirecteur over de belangstelling in één van de meest kostbare dingen kwam toen we destijds in de kloof wandelden tussen Tinizara en Aguatavar. Met wat meer financiële zekerheid konden we op pad om knopen door te hakken als we iets moois voorbij zagen komen.

Tussen Aguatavar en Tijarafe liepen we in die periode veel vaker. Het was de kern van ons zoekgebied op La Palma. De knalblauwe bakkerij was destijds voor ons afgevallen vanwege het gebrek aan uitzicht. Iemand anders heeft zich over het project ontfermd en de bouw komt al in een afrondende fase. Iets verder naar beneden staan de 2 huisjes die destijds net nieuw werden opgeleverd. We verbleven die vakantie vlakbij en vonden de ruimteverdeling en de uitstraling van de huisjes destijds zo goed dat we ze als basis hebben gebruikt voor onze vakantiehuisjes.

We komen langs een huis waarvoor de eigenaar destijds een stevig bedrag in de gedachten had. We gingen er toch kijken omdat er al een gastenhuis in de tuin was gebouwd en er mogelijk te onderhandelen viel over de prijs. De onderhandeling bleek stroef te gaan en omdat we twijfels hadden over de verhuurbaarheid van het gastenhuisjes is het destijds niet doorgegaan. Wat hadden wij ons kunnen vertillen aan dat project!

2018 was voor ons een eerste stap naar een nieuwe toekomst. En na 2018 konden de plannen concreter worden. Alles dat we gezien en bedacht hadden in het gebied van onze wandeling ging mee naar 2019 en resulteerde in de aankoop van onze oude avocadoplantage in maart 2019, net aan de andere kant van Tijarafe.

Het avontuur van Ons Project bleek een hobbelige rit van 7 jaren. De ambtelijke rompslomp viel ons zwaar en met ons beperkte budget en de oplopende materiaalkosten bleef het tot het einde toe strak budgetteren. De glorieuze toekomst die we aan het begin voor ons zagen werd een pittige tijd die we een beetje gechargeerd ook wel “de 7 magere jaren” zijn gaan noemen. Maar wat komt na 7 magere jaren?

De vakantiehuisjes en de tuinen zijn helemaal af. Uit de ambtelijke molen komen de laatste getekende papiertjes, in onze privé Japanse tuin Karmando zijn de vijver en de hottub klaar en moeten alleen de planten nog groeien en twee weken geleden is een nette betonnen oprit aangelegd om de vakantiehuisjes beter bereikbaar te maken. We kunnen zo langzamerhand wel zeggen: Ons Project is afgerond. De verhuur gaat boven elke verwachting en werkelijk iedere gast is bijzonder te spreken over het resultaat. Het besef daalt langzaam in. We hebben het gered. Een rit van 7 jaren. Laat ze maar komen, die 7 vette jaren.