The unusual suspect

Het is al weer dik twee-en-een-halve maand geleden dat Poes bij ons kwam wonen. Eind juni haalden we haar op bij Arie uit Las Manchas, aan de andere kant van de gestolde lavastromen. Ze voelde zich al snel thuis en de naam Chica die Arie haar had gegeven werd ingeruild voor Poes. Onze Poes.

Poes is een ondernemend type en al snel leerde ze onze buurt kennen. En al even snel kwam er aandacht van andere katten. Poes is erg op zich zelf en wimpelt de aandacht van verwilderde buurtkatten vaak af met een beetje gebrom en af en toe een knauw. Poes is nog jong en heeft in haar korte leventje meer ervaring met overleven dan met spelen. En er waren al vrij vlot meerdere poezen en vooral katers die wel met haar wilden spelen. En misschien ook wel meer…. Maar Poes houdt ze op een gepaste afstand.

Rond ons huis lopen verschillende poezen en katers. De meeste hebben volgens ons wel een vast stekkie, maar zijn het gewend om vrij rond te lopen. Hier en daar krijgen ze vast wat eten en de rest van de tijd scharrelen ze zelf hun kostje bij elkaar. Niet alleen Poes was voor de buurtkatten interessant, maar ook haar voerbakjes. Zo kwamen wij in aanraking met 4 regelmatige bezoekers. Zo is daar een bruin-beige lapje dat schichtig zijn kop om de deur steekt. We denken dat het een “zij” is. Ze kwam voornamelijk om af en toe een paar brokjes uit Poes haar bak te peuzelen en was daarna snel weer weg. We hebben haar voornamelijk in het begin gezien. Ze heeft een broertje (althans we denken dat dat een mannetje is) die vaker langs komt. Poes gromt vaak wat maar dit beige lapje is daar duidelijk niet van onder de indruk en is vooral uit op meer brokjes. Door de kleur van zijn vacht noemen wij hem “Jaren ’90-poes”. Jaren 90-poes en Poes zijn geen vrienden en de indringer heeft al een paar keer een emmertje water over zich heen gekregen.

Dan is daar een zwart-witte poes. Beetje in de kleurstelling van de Felix-reclames. Het lijkt een ouder beestje. Ze hoort vast bij onze buren en is erg schichtig. Meestal ligt ze op de hoek van een natuurstenen muur te suffen. Af-en-toe lijkt ze een beetje de weg kwijt en ergens zal ze wel een klap van de molen gehad hebben. Als ze op de hoek ligt te zonnen loopt er vaak een draad slijm uit haar mond, wat haar suffige uiterlijk nog meer lijkt te onderstrepen. We noemen haar oneerbiedig “het Kwijlende Monster”.

De schrik van de buurt is een bijna witte jonge kater met een leuke dikke kop. Het beestje heeft vooral toen Poes net bij ons was veel toenadering gezocht. We denken dat het katertje wel zin had in meer dan alleen spelen en in de eerste weken vulden de nachten zich regelmatig met urenlang gejoel. De emmers water konden haar niet bij Poes weghouden. Maar Poes is nog zo jong, we hadden niet het idee dat ze de leeftijd had bereikt om moeder te worden. Toen het nachtelijke gekrijs aanhield bedachten we dat het misschien beter was om poes te laten steriliseren voordat we een al te grote bijdrage gaan leveren aan het toch al ruime kattenaanbod op ons eiland.

Maar voor we de eerste stap richting de dierenarts wilden zetten werd Poes dikker en dikker en begonnen haar tepeltjes op te zetten. Er was duidelijk iets aan de hand en wij waren te laat om daarop in te grijpen.

De draagtijd voor poezen is tussen de 65 en 70 dagen en omdat het bezoek van de buurtkaters (en speciaal het bijna witte katertje) waarschijnlijk al in de eerste weken raak was, konden we ergens rond de 2e week van september kleintjes verwachten. Maar wie was de dader? Met het dikker worden van Poes werd het een serieuze “Who dunnit?”. Natuurlijk stond de witte kater hoog op de lijst. We maakten al grapjes over de kleur van de kittens en hoe goed deze zou staan bij onze meubels en de nieuw te kopen bank.

En gisteravond, of eigenlijk vannacht begon het. De eerste weeën werden moeizaam gezucht tussen ons in op het dekbed. Daarna kwam op een oud stoelkussen op het dekbed het eerste kleintje tevoorschijn. Een beige humpje met tijgerprint. Zou best een mix kunnen zijn van het lichte katertje en Poes. Helaas heeft het eerste humpje het niet gehaald. De tweede was duidelijk een broertje/zusje van de eerste en dit humpje ging direct op zoek naar Moeders borst. We waren er nog steeds niet uit van welke vader de eerste 2 kittens waren. Het witte katertje kon….maar ook één van de beige Jaren ’90 katten die het liefst kwamen voor Poes haar brokjes was een mogelijkheid. Het derde en laatste humpje gaf uitsluitsel. Ineens lag daar op moeders buik een kleine uitvoering van een poesje uit de Felix-reclame! Het Kwijlende Monster had blijkbaar zijn kans gezien en heeft Poes haar familie uitgebreid.

En Poes is er maar wat blij mee. Na een paar uur drentelen om het doodgeboren jong is de aandacht nu volledig gericht op de 2 kleintjes en op het herstellen van een indrukwekkende en vermoeiende nacht.

En nu maar hopen dat de kleintjes niet zo kwijlen en dat ze geen tik van de molen hebben meegekregen.

7 gedachten over “The unusual suspect”

  1. Wat een geweldige belevenis! Als (trotse) “peetvader” van Poes en haar kleintjes wil ik jullie van harte feliciteren met deze aanwinst. De komende maanden kunnen jullie genieten van de opvoeding en verzorging door Poes voor haar kroost!! PROFICIAT.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven