Op dit moment zitten we in de 12e week van de vulkaanuitbarsting en alles wijst erop dat we het oude record gaan overtreffen. De recordhouder ligt in hetzelfde gebied van de Cumbre Vieja. Rond 1585 spoot de vulkaan Tajuya destijds 84 dagen zijn lava en as over het eiland uit. Niemand op La Palma hoopt op een nieuwe recordhouder, maar het is de realiteit. Vorige maand leek de vulkaan wat rustiger te worden, het gebrul werd minder en het aantal aardbevingen nam af. Nadat de vulkanologen voorzichtig opperden dat de activiteit afnam en misschien wel zou stoppen, volgde een dag met de meeste aardbevingen tot nu toe. Er worden op dit moment geen voorspellingen meer gedaan.
Inmiddels heeft de vulkaan al een grote hoofdkegel opgebouwd. De laatste dagen is het boven op deze kegel vrij rustig. De meeste activiteit komt uit telkens weer nieuwe kleine scheuren en gaten waaruit de lava blijft stromen.
Soms levert zo’n nieuwe uitbraak een fraai plaatje op.
Het is elke keer weer afwachten waar de lava heen stroomt en of het in zijn pad weer meer huizen vernietigd. We volgen het nieuws hierover op de voet. Nog steeds worden er huizen verwoest en bedolven. Voor ons blijft het indrukwekkend om te zien hoe snel de lava uit de scheuren stroomt. Soms verdwijnt de lava in een ondergrondse buis, om vervolgens op een veel lager niveau weer aan de oppervlakte te komen. Meestal zien we dat de lava in het begin heel snel stroomt maar na verloop van tijd stroperiger wordt en dat de stroom dan weer stopt. Wat overblijft is een bizar, verwrongen en zwart landschap.
Dit alles gebeurt bij ons om de hoek. Het dal van Aridane ligt van ons uit gezien achter een hoge rug die is ontstaan bij een veel oudere uitbarsting. Wij zien alleen de beelden op de nieuwszenders en de rookpluim boven de bergrand. Zeker de laatste weken merken we weinig van de vulkaan. Voor ons gaat het leven gewoon door. Zelfs het onophoudelijke gebulder van de eerste weken nam de laatste weken zo ver af dat we alleen werden herinnerd aan het monster door wat lichte aardbevingen. Met dank aan de Noordoost passaat wind zagen we de kleiner wordende aswolk van ons af de zee op drijven. We krijgen zelfs bijna geen as meer om op te vegen. Daarnaast hebben de regenbuien van 1,5 week geleden de bomen en het land weer schoongespoeld en alles ziet er weer een stuk groener uit. Bijna leek het ook voor ons op het einde van de uitbarsting. Maar de laatste dagen lijkt het monster weer wat op te leven. Al 2 dagen brult de vulkaan harder. Het geluid van straaljagers in de verte. Gaan we voor een afscheidsconcert voor de Kerst? Of gaan we nog even door om het record definitief te vestigen?
Een heel boeiend natuurverschijnsel; helaas wel met de nodige risico’s voor mens en plant, have en goed. Jullie wens ik veel geluk en goede moed.
Wat een indrukwekkende foto’s! Bizar om te zien hoe de lava zich een weg baant over het eiland. Lijkt me heel eng om mee te maken..gelukkig zitten jullie er een stukje vanaf!
Dank weer voor weer een interessant verslag. Erg voor de mensen die dit treft. Gelukkig zitten jullie er ver genoeg vanaf. Succes, sterkte, groeten, Ed en Chris